zaterdag 26 november 2011

Niet door maar over Ger Verwoerd

Niet door maar over Ger Verwoerd

Hieronder volgt een impressie van een dag ‘stage’ voor mijn opleiding Stoas Wageningen.

Op een druilerige dag in de herfstvakantie loop ik Ger Verwoerd tegen het lijf. Er ontstaat een ontspannen gesprek, met name over zijn nieuwe auto. Wat een stoere bak. Een beetje in verlegenheid gebracht, geeft Ger aan er eigenlijk wel trots op te zijn. De laatste dingen worden nog ingericht. Eindelijk krijg ik de brandende en prangende vraag over mijn lippen: ‘ Mag ik een keer met je mee?’ Ik kon wel een gat in de lucht springen na zijn bevestigende antwoord. Ik zou er wel achter komen dat het niet zo romantisch is als velen denken, aldus Verwoerd. Later die week is het zover. We beginnen met een klusje met de hond. In de nieuwe Toyota mag ik plaats nemen. De bospaden met diepe kuilen en plassen zijn een fluitje van de cent voor de groene bolide. Nazoek is een bijna dagelijkse bezigheid voor Verwoerd, voor mij is het nieuw. Ik kijk mijn ogen uit naar de geroutineerde handelingen van de boswachter. Zowel de hond als de boswachter hijsen zich in beschermende kleding. Een heupgordel met gereedschap wordt omgedaan en de speurtocht kan beginnen. Wat is het bos dan groot en het blijkt nog best lastig te zijn om het juiste spoor te volgen.

De morgen is snel voorbij gegaan. ’s Middags gaan we op terreininspectie. Al fotograferend worden bepaalde onderdelen van een gebied van het Gelders Landschap bekeken. Interessant om het verhaal te horen bij een ogenschijnlijk ‘gewoon’ bos. Tijdens een administratief moment kreeg ik de meerjarenbeheernota onder ogen. Als toerist, zelfs als natuur- en wildliefhebber, sta je er niet bij stil dat er zoveel beleid ligt in het bosgebied dat je op je duimpje kent. Heel erg boeiend. Niet alleen de fauna, maar zeker ook de flora en de cultuurhistorische waarde. Ik heb me voorgenomen me nog meer in het zeer boeiende gebied Staverden te verdiepen. Even wordt er polshoogte genomen bij een pas gegraven beekomlegging. Het ziet er gelikt uit. Landschapsbeheer staat hoog in het vaandel bij het Gelders Landschap. Ook details als paden en houtwallen komt naar voren. Nooit bij stilgestaan. Tijdens de toezichtsronde stuiten we op een wel heel primitief tafereel. Een echtpaar staat op het grondgebied van het Gelders Landschap met een huifwagen (met kachel), handkarkippenhok en berenvellen. Het beeld deed me denken aan een marskramer uit de 17e eeuw. De trekpaarden graasden in een weiland verderop. De reden voor de leefstijl van deze mensen is triest, maar voor Gelders Landschap geen reden om deze vorm van wildkamperen toe te staan. Vervuiling door afval en uitwerpselen is onvermijdbaar. Na een verhitte discussie wordt er toegezegd te vertrekken. Tja, dat hoort ook bij toezicht.

Gedurende de dag rinkelt de telefoon meerdere malen. Ik kan meegenieten via de speaker en geniet van alle grofwild gerelateerde onderwerpen die besproken worden. Wat een kenner is die Verwoerd. Maar ook een liefhebber.


Onderweg hebben we diverse reeën gezien en een roedel edelherten. Al kletsend over nazoek, ecologische onderwerpen, natuurbeheer, toekomstplannen GL heb ik deze dag zoveel geleerd en genoten. Opeens trapt Verwoerd op de rem. Ik kijk om me heen om te zien of er iets loos is. Ik kan niets ontdekken. Ger loopt op een boom af waaraan de……oranjezwam groeide. Hij sist tussen zijn tanden en zei: Dat is niet goed. De boom wordt bekeken en beklopt. Een spuitbus met groene verf wordt tevoorschijn getoverd om van deze boom een aandachtsboom te maken. Goed in de gaten houden dus. Hier neemt Verwoerd zijn verantwoordelijkheid met betrekking tot de zorgplicht bomen. Deze betreffende zwam groeit alleen op rottend hout. Je moet het maar weten.

Nog even over het romantische beeld: het is nog veel breder en romantischer dan ik dacht. Wat een veelzijdig beroep. Ongetwijfeld zullen er mitsen en maren aanvast kleven, maar het gestres van files en dergelijke is van een andere orde dan het gestres of het afschot aantal wordt gerealiseerd.


Ps. Dit artikel zal geplaatst worden in ons verenigingsblad (met een enkele redactionele aanpassing)

zaterdag 24 september 2011

Bronst 2011

De bronst op de Veluwe is in alle hevigheid losgebarsten. Vorige week ben ik weer getuige geweest van de burlende herten. vanuit de slaapkamer in ons vakantiehuisje hebben we de geluiden waargenomen.  Vorige week zaterdagmorgen een fietstocht gemaakt door bos en veld, met een behoorlijk resultaat.

Maar.......de achterliggende week stond weer in het teken van de traditionele bronstnacht. Hier volgt een weergave van de hoogte- en dieptepunten.
Typisch bronstroedel
De afsluiting van de Amersfoortseweg werkt in ons voordeel. Het doorgaande verkeer naar Apeldoorn rijdt mijlen ver weg. Stilte dus. En stilte is het ingrediënt voor een goede bronstervaring. Boven op een heuvel in het ons bekende gebied hebben we even stil gestaan. Kraakheldere lucht met talloze sterren aan het firmament, een lagen grondmist en geen verkeer. Van meerdere kanten namen we de geluiden van de herten waar. Dichtbij en veraf. Achter ons horen we een niet nader de verklaren geluid......is het een vos met een vogel in zijn bek? Is het een vogel? Zijn het zwijnen? Het blijkt een velduil te zijn: Het geluid van de uil. Dat belooft wat.
Na nog een paar stops belanden we op 'ons' terrein. Vaste plekjes worden afgereden in de hoop wat moois te horen of zelfs te zien. Nu, dat was het geval. We parkeren de auto en luisteren. Op een geringe afstand staat een hert te burlen. Heerlijk. Het hert verplaatst zich wat. Via de openbare weg lopen wij behoedzaam met het hert mee. Wij kiezen positie en maken ons klein. Op het veld voor ons paradeert het plaatshert heen en weer. Iedere stap wordt gehoord en als we zijn stappen niet horen, verraadt hij zich door te burlen. Geruisloos liggen we te luisteren en te wachten op wat komen gaat. Welnu, een concurrent dient zich aan aan de zijkant van het veld. Het plaatshert wordt zenuwachtig, met korte en lange stoten probeert hij zijn tegenstander te imponeren. Al heen en weer rennend houdt hij zijn roedel bij elkaar. Af en toe zien wij de schimmen door de mist flitsen. Wat een belevenis.....zo vlak voor ons. Helaas blijft het bij burlen, al is dit bovenbeschreven schouwspel adembenemend. Stijf van het vocht en de koude krabbelen we op om naar de volgende plaats te gaan. De nacht is nu al zeer geslaagd.
Aangekomen op de volgende plaats worden we verwelkomd door een mannenkoor van herten. We hebben best wel het nodige aan geluid meegemaakt, maar zo hard, veel tegelijk kan ik me niet herinneren, Stel je voor: Midden in de nacht, heldere lucht, grondmist, windstil, de bosuilen roepen al cirkelend boven ons  hun lugubere kreten, wel tien of twaalf zware herten burlen beurtelings en tijdens dit fenomenale orkest klinkt opeens het gekletter van geweien. En dit alles op volumestand 20. In één woord geweldig. Eigenlijk zijn hier geen woorden voor, is het met geen pen te beschrijven. Ik overdrijf echt niet door de woorden in de overtreffende trap te gebruiken. Topnacht!!!


                                                        Geluidsfragmenten via foto-toestel
Om onze traditie in ere te houden moesten we het natuurconcert verlaten om de BBQ aan te gaan steken. Veel later dan normaal hebben we een uurtje gepauzeerd onder het genot van soep, kip, hamburger en koffie. Het gebruikelijke tukkie sloegen we deze keer maar over. Het bos lonkt....
5.15 uur
In de vroege morgen vervolgen we onze tocht. Het toerisme komt langzaam wat op gang. Vele bekenden (lokaal en landelijk) ontmoet. Wat trekt dit spektakel een mensen, zeg. Ik mag daar natuurlijk niets van zeggen, maar ik ben bang dat als het zo door gaat het gebied dicht gaat. Bij ieder pad staan mensen. Gelukkig weten we nog een mooi plekje te bemachtigen en wachten op de dingen die komen gaan. Er is nog bronstactiviteit genoeg. Langzaam maar zeker wordt het lichter, steeds beter wordt het zicht. Enkele bronstroedels laten zich goed zien en gaan rustig richting de daginstand. 
Bronst 2011: nazomer......

Tot slot zijn we het gebied nog in geweest op het moment dat het toegestaan is.......... Zonder resultaat, want het was echt megadruk, waaronder een fietsexcursie van 31 bontgekleurde fietsers olv van een gids, die zich in de tijd vergiste :)
De harde kern
Bovenstaande is een poging de sfeer te schetsen van de beleving. Er zijn geen woorden voor hoe het echt was. Werkelijk machtig mooi!!

maandag 5 september 2011

Traditie

Traditiegetrouw wil ik onze volgers weer 'warm' maken voor de aanstaande bronst.
Geniet vanuit huis van de live-bronsttaferelen: Bronst Hoge Veluwe

Ze lopen er weer....

dinsdag 23 augustus 2011

Wildkijken vanuit de lucht

Op 29 juli hebben wij (Andrea en ik) een wel zeer toffe avond gehad! Als afscheid van Klaaswaal heb ik een luchtballonvaart gekregen. Werkelijk geweldig. We zijn in Amersfoort opgestegen en gevlogen/gevaren richting Renswoude. Wat een mooi uitzicht hadden we. Over deze geweldige ervaring kan ik wel een blog vol schrijven, al is het echte gevoel eigenlijk onbeschrijfelijk. Toch past dat niet op een grofwildblog. De reden dat ik er wel melding van maak heeft te maken met het feit dat ik/wij wild hebben gezien vanuit de lucht. Een bronsttafereeltje van enkele reeën. Erg leuk om te zien, ook de wissels die ze na lieten. Als echte wildliefhebber mag ik dit eigenlijk niet mooi vinden omdat een luchtballon voor verstoring zorgt. Veel dieren (m.n. koeien en kippen) raakten in paniek. Op de website van de vereniging het Edelhert heeft hier een artikel over gestaan: luchtballon-schrikt-dieren-af   Nu dit heb ik met eigen ogen gezien, helaas. Toch was het mooi om het wild van bovenaf te bekijken.

Een drijvende reebok...
Twee laveiende reeën


Geweldig....Klaaswaal, bedankt.


De scholen zijn weer begonnen......

De zomervakantie heeft voor ons zijn einde genomen. Het vorige (negatieve) bericht wil ik bij deze toch wat nuanceren. Natuurlijk heb ik genoten. Natuurlijk heb ik veel wild gezien. Natuurlijk heb ik mooie momenten gehad in het bos. Natuurlijk heb ik genoten van de rust. Natuurlijk vond ik in het bos mijn ontspanning.  Natuurlijk was het gezellig met de 'gasten'. Natuurlijk was het weer heel natuurlijk. Het is leuk te merken dat je bekend staat als grofwildspotter. In mijn nabije kennissen- en familiekring, maar ook daar buiten. Diverse malen een ontmoeting in het veld gehad met mede-natuurliefhebbers. Soms raak je aan de praat en dan blijken het mensen te zijn die regelmatig de blog bezoeken. Daarnaast krijg ik steeds meer contacten en bekendheid onder de plaatselijke bevolking. Reden genoeg om met mijn hobby door te gaan. Opvallend genoeg waren de avondtochten beter dan de morgens. Toch menig morgens op pad geweest met resultaat. Soms vraag ik me wel eens af: Hoeveel uren 'nachtrust'  zal er dit jaar in mijn hobby zitten? Hoeveel herten of grofwild heb ik dit jaar al gezien? Hoeveel verschillende gebieden heb ik dit jaar bezocht? Want ja, vanuit het centraal gelegen Elspeet is de verleiding groot om telkens dezelfde 'hotspots' af te struinen, maar dit jaar ben ik nogal eens op vreemde bodem geweest. Ieder stuk bos heeft zo zijn eigen charme. Zo heb ik op èèn van mijn tochten verbaasd gestaan van de populatie damherten, ja, in de vrije wildbaan. Op een morgen tijdens een lange wandeling alleen maar damherten. Werkelijk een bijzonderheid.

Verder ben ik mijn zwager Peet veel dank verschuldigd voor zijn bijdrage. Gelukkig heeft hij nogal wat foto's van onder meer een tocht die we samen maakten. Enkele berichten terug 'Gelukkig foto's kwijt' schreef ik er al over.
Daarnaast zijn er nog meer 'gasten'  die mee zijn geweest: Andrea, Peter H, Leonard (http://www.wildervaringen.blogspot.com/), Arie, Tom, Marcel, Henk H, Luciano, Pa en Ma, tante Elly, Bastiaan, Gert en Henk den H. Leuk om met anderen de bossen in te duiken. Meestal met resultaat.

Een kleine greep: Op een mooie morgen bekeken we een smaldier dat wat zenuwachtig heen en weer liep. Alsof het werd verstoord. Wij (Bastiaan en ik) verscholen ons in de dekking. Even later voegden zich twee hinden (kalf en hinde) zich bij het smaldier. Met z'n drieen paradeerden ze door het veld. Onze kant op. De foto's werden steeds leuker. Bijna van stipjes tot close-up. Op korte afstand naast ons waren de herten voornemens het zandpad over te steken. Terwijl de herten zich door de dekking werkten draaide ik mij camera om de oversteek vast te leggen. Oeps, iets teveel geluid: de hinde merkte mij op, was even in verwarring vanwege de korte afstand en nam een noodsprong. In èèn sprong wel acht meter, over een sloot en een raster. Geweldig, wat een kracht!

Foto's zeggen meer dan woorden, dus ik stop weer even met schrijven. Geniet maar mee: foto's mede gemaakt door zwager Peet. Nogmaals dank!

Een fors roedel kaalwild
Ze leken wel tam.....

OZW 22.20 uur

EDELhert
Bedankt, Peet. Prachtige foto!!
Misschien is de achterste Ceasar wel.......
Schele lens.......of zijn het er twee?
...........
Nederland, o Nederla-and.................
Voor de bronst begint gaat het andere deel van deze blog nog enkele weken naar de Veluwe. Om het actueel te volgen adviseer ik regelmatig op onze twitter te kijken: www.twitter/grofwild.com

dinsdag 16 augustus 2011

Tegenvaller....

Lang heb ik nagedacht over wat ik zou schrijven. Diep in mijn hart overheerst een teleurgestelde teneur. Diep in mijn hart wil ik nu gaan klagen, maar wat schiet ik ermee op. Ik kan mijn tijd beter besteden door een realistische weergave te geven van mijn wildervaringen. De achterliggende tijd vele malen er op uit getrokken om wild te spotten. Op vele manieren, met vele personen, onder vele barre omstandigheden. Nee, de zomer is niet wat menig mens dacht dat die zijn zou. Toch maar niet klagen. Al met al heb ik vrij veel herten gezien. iets dat niet voor iedereen is weggelegd. Diverse malen mensen gesproken in het veld die niets gezien hadden. Dit is mij slechts eenmaal overkomen. Laat ik beginnen met mijn grootste blunder......... Ik moest wat moed bij elkaar verzamelen om het bos in te trekken. eigenlijk had ik met mezelf afgesproken om niet te gaan. De regen kwam met bakken uit de hemel. Toch de stoute schoenen, of beter  gezegd laarzen aangetrokken. Niet onverdienstelijk. Al spoedig ontdekten we, ja er waren nog twee lotgenoten gek genoeg om zich nat te laten regenen, een mooi roedel, Laveiend schenen ze geen last te hebben van de regen. Wel van ons, zo leek het. Al spoedig werden we opemerkt, maar we bleven goed in de dekking LIGGEN (zeiknatte varens). Rustig gingen ze verder met grazen. Een paar aardige foto's kunnen maken. Later op deze toch kwamen we weer een roedeltje tegen. Ook nu probeerden we èèn te worden met de omgeving en gingen de dekking wat in. Het roedeltje liep rustig verder. Prachtig, maar vanwege de regen te donker om foto's te maken. Al genietend van het roedel verlaten zes dassen hun burcht. Nog geen vijf meter bij mij vandaan. Mooi om te zien. Kort daarna zie ik voor mij in het gras een donker laag dier. Ik geloof mijn ogen niet, kijk nog eens goed en zie daar een dag op ongeveer drie meter afstand naar mij kijken. Wat een mooi dier!! Voor een foto was het te donker, helaas. NEE, NATUURLIJK NIET, OP ZO'N AFSTAND KAN JE MET GEMAK FLITSEN!!!!!!!!!!!! Das pech, das weg. Heel jammer en gewoon lomp.

Wat me opviel was dat er weinig bokken te zien waren de laatste dagen. Ook vond ik de hinden behoorlijk schuw. Een drukte in het bos is daar wellicht de oorzaak van. Toeristen en jagers. Veel afschot. Tja, het is nodig. Daarnaast valt het niet mee om mooie foto's te maken. Of te donker, of te ver, of er staat een boom voor (grote kans in het bos). Daarom heb ik samen met collegablogger Leo (wildervaringern.blogspot.com) een keer gepost. Met camouflagenet, fotocamera en videocamera een mooi strategisch plekje opgezocht. Wachten tot de herten voor de lens kwamen. Nada, noppes en regendruppels. Weer kleddernat geregend, geen staart gezien. Dan zakt de moed je wel wat in de schoenen. Toch door blijven gaan. Iedere hobby heeft z'n ups en downs. Ik hoop dat het volgende maand 'goed'  gemaakt wordt. Wat zeur ik toch. Ik mag niet vergeten dat ik vrijwel iedere keer wat zag.

Een ander bijzonder moment. Op een morgen weer op pad. Zowaar, direct van de camping af stonden er enkele bokken, niet ver van de weg. Het was nog te donker voor een foto. Kijker op de neus en genieten maar. Van mensen moesten de herten niet veel hebben en besloten ze het nabijgelegen maisveld op te zoeken. Eèn van herten ging door een soort greppel, de ander besloot over een landbouwtoegangshek te springen. Echter, dit hek was nog eens verhoogd met schrikdraad tegen de herten. Daar had Hubertus niet op gerekend. Met luid geraas ging het stroomdraad aan flarden en het hert was uit balans gebracht in zijn sprong waardoor het op z'n plaat ging.......onvoorstelbaar. Even dacht ik dat z'n gewei afbrak, zo'n klap. Gelukkig krabbelde hij weer op en vervolgde zijn pad.

Deze week volgt er meer. Ik heb toch heel wat te schrijven zo blijkt..... Ook volgen er meer foto's.

donderdag 4 augustus 2011

Gelukkig foto's kwijt

Beetje vreemd opschrift voor een hobby-natuurfotograaf. Toch zijn er geheugenkaartjes waar mooiere foto's op staan of stonden. Op één of andere manier ben ik een aantal mooie foto's kwijt geraakt, maar gelukkig was ik die tochten niet alleen. Zwager Peet heeft ze gelukkig op de pc staan. Binnenkort maar een afspraak plannen. Het feit dat ik niet heel erg baal, heeft ook alles te maken met de wat magere belevenissen. Of als de belevenis wel de moeite waard was, dan waren de lichtomstandigheden dusdanig mager dat foto's maken niet lukte. Ik wil u niet al teveel vermoeien met landschapsfoto's omdat dat niet op een grofwildblog thuishoort, maar toch voeg ik enkele plaatjes toe. Want al is het wild niet wild, één zijn met de natuur, het ontwaken van de dag, de mist en nevel, de stilte kan toch wel gezien worden als pleister op de wond.

Natuurlijk mag ik niet klagen. Iedere tocht heb ik wel iets gezien. Iedere tocht was weer uniek op zichzelf. Iedere tocht weer die adrenaline gevoeld. Het is gewoon verslavend. Te weten dat ik een springende bok zag, die geen erg had in het schrikdraad dat boven het hek was gespannen. Met een groot kabaal brak tijdens zijn sprong het schrikdraad en het hert viel ongelukkig op zijn gelaat.
Te weten dat ik zeker twintig minuten heb staan te kijken naar een grote bok die z'n gewei aan het schuren was. Wat een geweld. Prachtig, toch.

Mijns inziens vallen de roedels steeds meer uit elkaar. Het zien van een roedel van vijftig is al even geleden. Ook opvallend is het grote aantal zwijnen op Staverden......

Gelukkig is (voor mij) de zomer nog niet ten einde. Ik hoop dat de toeristendruk wat afneemt, zodat het wild zich weer wat beter laat zien. Want ik ben al behoorlijk wat bekenden tegen gekomen in het bos. ook wel eens leuk, maar ik zie ze liever op de markt ofzo. We geven de moed niet op en gaan gewoon door met de geweldige hobby.
De bokkenwei, dat is lang geleden.....
Kapitaal hert, slechte lichtomstandigheden
Geen wild, toch genieten
Je moet er alleen oog voor hebben.....
Typisch kroondomein
Nat in het bos
Helaas, dit is alles op dit moment.....maar kijk snel weer, want .....................

woensdag 13 juli 2011

Zomer 2011

Hoewel het inmiddels weer regent, hebben we toch enkele mooie dagen achter de rug. Niet dat ik me uit het veld laat slaan door het weer, maar voor de mooie plaatjes kan je beter zon (en nevel) hebben, dan regen. Achterliggende dagen verschillende malen op pad gegaan om weer natuur te beleven. En of dat gelukt is.....!
Neem zaterdagavond. Een rondje fietsen. Enkele hinden stonden in een beukenbos. Mooi, niet voor niets geweest. Al fietsend kwamen wij bij een aloude hotspot. Hijken of deze plaats (weer) bezocht wordt door een megaroedel. Helaas, geen herten, maar wel een jeep van Gelders landschap. Dat moet de ons bekende boswachter zijn. Kijker op de neus en wat zien we daar. De boswachter neemt met zijn geweer plaats op een trekker die strategisch opgesteld staat. Niet veel later knalt een schot door de stilte. Wij gingen direct het gebied maar uit vanwege de tijd. Even verder komen we de boswachter tegen en vragen hem of hij geraakt had. Hij vertelde ons dat er een wild varken in de mais liep. Daar wordt geen boer wijzer van. Helaas voor de boswachter schoot hij niet het zwijn, maar zijn riem van het geweer aan gort. Op een andere plaats ging de boswachter posten. Wij wilden hem niet storen en besloten een eindje verder aan een veld te gaan zitten. Na ruim drie kwartier stilzitten knalde er weer een schot door de bossen. De echo galmde aan alle kanten door het bos. De hinden die wij op dat moment aan het observeren waren namen geen notie van de herrie. Wij weer naar de boswachter en deze wist te melden dat het zwijn geraakt was. We spraken even over het nut en noodzaak van afschot. Leuk zo'n ontmoeting met een beheerder. Terwijl we daar zaten hoorden we op korte afstand geritsel in de bossen naast ons. Op enkele tientallen meters afstand maakten zich vier hinden los uit de dekking. Even later stak er een boommarter het veld over. Hoezo natuurbeleving? Minder succes had ik met een avondje posten bij een dassenburcht. Geen enkel teken van leven, helaas. Het aanzitten aan een ander veld leverde meer op. Uitrustend van een vrij pittige fietstocht 'op zoek naar Ceasar' speurde ik het veld af inclusief de dekking. Leeg, maar toch......even later gingen er een paar takken bewegen. Deze takken groeiden echter niet aan een boom, maar torende op de kop van een edelhert. Heel statig en parmantig liepen ze in een rustige tred bij mij vandaan. Wel een prachtig gezicht. Verder heb ik wat foto's toegevoegd van de schitterende omstandigheden van zon, nevel en natuur.
Zowaar, op de bokkenwei
Misschien wel een broetje van Ceasar
Ik wou dat ik een koe was
Fie-ie-iep
Op lavei
Goedemorgen Nederland
Goedemorgen, reeënland
Prachtig
Waar vind je het nog?
Wandelende takken

dinsdag 5 juli 2011

Grofwild op twitter

Ook wij gaan met de tijd mee. Volg onze belevenissen realtime op twitter. Zie www.twitter.com/grofwild

Geen Ceasar, maar toch zeer tevreden

Aangewakkerd door het immense hert ben ik extra gemotiveerd om er op uit te trekken. En dat is eigenlijk het enige wat je moet doen om wild te zien. Er (op) uit!!! Zowel 's morgens als 's avond de wouden betreden op jacht naar dat ene grote hert. Maar iedere keer wordt mijn aandacht afgeleid door andere schitterende tafereeltjes. Zo ook vanmorgen. Samen met mijn vrouw op wildtocht. Eerst een stukje met de auto om vervolgens het biotoop van Ceasar te betreden. Nog geen 300 meter van ons huisje moest ik de auto al stil zetten voor een mooie bok die door de maisvelden op levei was. Hier even geen foto van, vanwege het filmen. Je komt oren, ogen en apparatuur tekort bij het zien van zulk een schoonheid. Na enige tijd vervolgen wij onze weg. Niet lang daarna werden we weer opgehouden door een prachtig roedeltje edelherten. Zo ging het  nog even door. Prachtig.



Het blijvende spel tussen duisternis en camera

Ja, daar staan er twee......heerlijk die spanning. Helaas wel wat ver, maar de paden zijn toegankelijk. Behoedzaam lopen we het pad verder af. We zetten onze voetstappen op het gras om zo min mogelijk geluid te maken. Onder dekking van een haag sluipen we naar de plaats waar we zoeven de twee hinden zagen staan. Twee???? Tweeënveertig, zo telden we. Op het gemak lag en liep daar een roedel kaalwild met smaldieren, kalfjes en hinden. Onvoorstelbaar. Wat een bof. Het werd nog leuker, helemaal in de andere hoek van het veld stonden een aantal bokken (nog gebroederlijk) al likkebaardend hun hinden uit te kiezen voor de bronst. Ik heb genoten van dit onvoorstelbare tafereel, werkelijk prachtig. Ik laat Ceasar vandaag maar met rust. Ik heb 'genoeg'.
Hinden op lavei
Altijd alert
Ik moest volledig uitzoemen om het roedel erop te krijgen
De mannen bekijken het roedel van een afstandje
Tot slot kwamen we nog een prachtige spitser tegen. Je zou bijna vergeten van dit mooie dier te genieten, na het zien van bovenstaande aantallen. Natuurlijk, bijzonderheden zijn altijd leuk, maar laten we ook blijven genieten van elk dier. Het is nota bene de vrije wildbaan!! Viva la Elspeet.
Een 'puber'


woensdag 29 juni 2011

Tussendoortje

Afgelopen maandag onverwachts in ons huisje in Elspeet geslapen in verband met een bezoekje op de Veluwe. Op deze zeer warme dag samen met ons nichtje Femke op pad gegaan. Vrij laat op de avond. Niet onverdienstelijk. Geweldige dingen gezien en heel duidelijk aan ons nichtje uit kunnen leggen wat het verschil is tussen een ree, een kalfje en een hinde. Ook zagen we enkele geweidragers in bastgewei. Helaas, helaas, helaas is het niet mogelijk om in het donker mooie foto's te maken, want toen de schemering behoorlijk inzette zagen we op een normaal gesproken leeg veld enkele herten staan. De verrekijker had nog wel voldoende lichtinval om de gedaanten goed te ontwaren. Een middelgroot hert was aan het laveien, had ons niet door. Zijn compaan was enkele maten groter. Een kapitaal gewei torende op zijn kop. Wat een uitstraling. Wat een kracht. In de bronst zal menig hert een straatje om gaan voor deze heer en meester. Even flitste het boek 'Ceasar' door mijn hoofd. Zelden, of misschien wel nooit een hert gezien met een gewei en een schachthoogte van deze omvang. Zeer imposant!! Helaas moet ik het wat dit betreft met woorden doen, maar de komende periode zal ik daar regelmatig postvatten om hem op de gevoelige plaat te leggen. Niet alleen voor de lezers van de blog, maar zeker ook om dit hert nog eens te zien!! Hieronder een niet zelfgemaakte foto van het legendarische hert: wordt vervolgd.
Toch kan ik wel enkele foto's laten zien die ik dinsdagmorgen zelf gemaakt heb. Zowaar, onderweg naar mijn werk (hoe mooi kan het zijn), zag ik twee bokken door de dekking heen. Auto aan de kant, toestel van mijn vrouw gepakt en een foto gemaakt. Twee werden al snel zes. Mooie geweidragers kwamen een houtwal door en gingen er in grote vaart vandoor over het veld waar ik aan stond. Waarschijnlijk waren ze gestoord, want het leek alleszins op vluchtgedrag. Het kwam zeker niet door mij, want ze vluchtten mijn aknt op. Snel wat foto's geschoten, maar dat gaat natuurlijk ten koste van de kwaliteit, maar om nog een verhaal op te hangen zonder bewijs lijkt mij de geloofwaardigheid niet ten goede komen:). Ook dit was weer op een veld dat voorheen altijd leeg was. Dit biedt perspectief. Ik was wel iets te laat op mijn werk, maar dat heb ik er graag voor over.  




Overstekend kalf