Grofwild: Gelukkig foto's kwijt

Beetje vreemd opschrift voor een hobby-natuurfotograaf. Toch zijn er geheugenkaartjes waar mooiere foto's op staan of stonden. Op één of andere manier ben ik een aantal mooie foto's kwijt geraakt, maar gelukkig was ik die tochten niet alleen. Zwager Peet heeft ze gelukkig op de pc staan. Binnenkort maar een afspraak plannen. Het feit dat ik niet heel erg baal, heeft ook alles te maken met de wat magere belevenissen. Of als de belevenis wel de moeite waard was, dan waren de lichtomstandigheden dusdanig mager dat foto's maken niet lukte. Ik wil u niet al teveel vermoeien met landschapsfoto's omdat dat niet op een grofwildblog thuishoort, maar toch voeg ik enkele plaatjes toe. Want al is het wild niet wild, één zijn met de natuur, het ontwaken van de dag, de mist en nevel, de stilte kan toch wel gezien worden als pleister op de wond.

Natuurlijk mag ik niet klagen. Iedere tocht heb ik wel iets gezien. Iedere tocht was weer uniek op zichzelf. Iedere tocht weer die adrenaline gevoeld. Het is gewoon verslavend. Te weten dat ik een springende bok zag, die geen erg had in het schrikdraad dat boven het hek was gespannen. Met een groot kabaal brak tijdens zijn sprong het schrikdraad en het hert viel ongelukkig op zijn gelaat.

Te weten dat ik zeker twintig minuten heb staan te kijken naar een grote bok die z'n gewei aan het schuren was. Wat een geweld. Prachtig, toch.

Mijns inziens vallen de roedels steeds meer uit elkaar. Het zien van een roedel van vijftig is al even geleden. Ook opvallend is het grote aantal zwijnen op Staverden......

Gelukkig is (voor mij) de zomer nog niet ten einde. Ik hoop dat de toeristendruk wat afneemt, zodat het wild zich weer wat beter laat zien. Want ik ben al behoorlijk wat bekenden tegen gekomen in het bos. ook wel eens leuk, maar ik zie ze liever op de markt ofzo. We geven de moed niet op en gaan gewoon door met de geweldige hobby.