zaterdag 8 december 2012

Wintersport

Hoewel de verleiding zeer groot was om te blijven liggen vanmorgen, heb ik toch maar de stoute schoenen (beter gezegd bontlaarzen) aangetrokken. Zes lagen bovenkleding verder ben ik op de fiets gestapt. Al snel wist had ik geen spijt meer. Wat een stilte!! De weinige geluiden die er waren, werden gedempt door de sneeuw. Een schitterend sneeuwdek versiert de Veluwe. In het halfdonker glibber ik op de onbestrooide en ongerepte paadjes. Op een pad staat een ree. Hij maakt zich uit de voeten als hij mij ziet. Genietend van de opkomende zon fiets ik door het steenkoude bos. Hoewel je zou verwachten om een poolvos en een ijsbeer te ontdekken, staat er zowaar een mooi edelhert in de dekking van een bos. Wel een kwartier hebben we elkaar aan staan de kijken. Hij verroerde zich nauwelijks, ik ook niet. Enkele foto's kon ik maken. Leuk. Omdat hier het fietsen te zwaar werd (stadsfiets:)) ging ik maar een stukje lopen. Heerlijk. Er lag nog zeker twintig centimeter sneeuw. Het sneeuw knerpte onder mijn laarzen. Ik bevond me in een idyllisch boek!! Enkele reeën hadden mij allang ontdekt voordat ik hen zag. In een rustig tempo zochten zij een veilig heenkomen. Verder was het weinig qua wild. Wel veel prenten, mooie sneeuwwissels en gewroet. Totdat.....ik het ultime moment van de morgen beleefde. Een mooi hert stak een weiland over. Dat wordt DE sneeuw wildfoto dacht ik. Ik remde (met voorrem) en bleef ternauwernood op de been, handschoenen uit, fiets neer gegooid, camera aan, inzoemen en..........klik, klik, klik. Hert weg! In de bossen klonk alleen nog gekraak. Al deze consternatie hebben ervoor gezorgd dat de enige foto bijna mislukt is. Maar toch.....een hert in de sneeuw! Genietend van de natuurpracht fietste ik huiswaarts. De bospaden waren niet meer te onderscheiden, gelukkig weet ik de weg, maar fietsen in zo'n sneeuwmassa is echt topsport. Gelukkig had ik daardoor al snel geen last meer van de kou. Thuisgekomen begon ik te gloeien tot laat in de middag. Heerlijke start van de dag. Omdat woorden tekort schieten om deze belevingen weer te geven, doe ik hierbij een aantal foto's, al kunnen die ook het gevoel niet verhalen.





zaterdag 1 december 2012

Winterwoud





Het is stil in het bos. Het donkere decemberweer is niet bepaald hetgeen naar buiten trekt. Het miezert een beetje. Toch fietst er door de bossen op de Veluwe een eenzame liefhebber. Bewapend met zijn nieuwe camera. Eindelijk weer eens tijd om er op uit te trekken. et was geen onverdienstelijke tocht voor de tijd van het jaar. Acht herten en een varken. Maar meer dan dat.....heerlijk genoten van de rust en stilte. Ik kreeg het al snel warm, want ik was veel te dik ingepakt. Enkele hinden had ik gespot, maar dezen maakten zich direct uit de voeten. Zeer schuw....vanwege bejaging? Achter het schooltje mijn geluk maar eens beproeven. Ja, achter op het weiland liepen een aantal spitsers. Ik maakte mij klein en het fotograveren kon beginnen. Inzoomen en klikken. De lichtomstandigheden waren zeer beneden peil, maar toch heb ik kunnen afdrukken. Lange sluitertijd, maar dat hindert niet. Ze liggen vast op de plaat. Geniet mee..........en de foto's worden alleen maar beter, want ik ga een fotocursus doen bij Yvonne van der Mey: wildfotografie!

dinsdag 2 oktober 2012

Alleen geen goede foto's

Hoe lang kan het stil blijven op de blog? Nu, de stilte wordt weer even verbroken. In deze toptijd ben ik zeer regelmatig in het woud te vinden. Alleen, of met andere liefhebbers. Inmiddels hebben we DE bronstnacht achter de rug. Een deel van de nacht zelfs beleefd op de rug....verslapen na een tukkie.


Een hele nacht opblijven was wat teveel van het goed........verder niets meer gezien
Hoewel ik mijn belevenissen niet kan verfraaien met (eigen) foto's wil ik toch nog enkele belevenissen vertellen. Als inwoner van Elspeet ben ik in de zeer gelukkige gelegenheid om te gaan wanneer ik wil. Na een personeelsvergadering ben ik compleet leeg. Direct na het eten spring ik op de fiets op zoek naar het grofwild. Daarnaast is het meerdere malen gebeurt dat ik na een vergadering nog even ga luisteren voor ik naar huis ga. Het zijn thuiswedstrijden. Heerlijk. Ook onderweg wil ik nogal eens wild tegenkomen. Al twitterend maak ik dit mijn volgers bekend.

Op een zaterdagmorgen hadden we afgesproken om met vrienden een wildtocht te maken. Voor mij altijd spannend, want gaan we ook wat zien en horen? Het blijft wild. Na een fikse wandeling zonder al teveel activiteit stuitten we op een flink bronstroedel. Het hert had de grootste moeite om zijn dames bij elkaar te houden. De toeristendruk deed hier geen goed aan. De herten moesten enerzijds de concurrentie in de gaten houden vanuit het bos, maar anderzijds ook het menselijk volk dat al maar dichterbij kwam. Toch hebben we het erg mooi kunnen zien. Een grondmist kwam opzetten en dat maakte het beeld des te mooier. Genietend van dit schouwspel begonnen er twee herten met elkaar te vechten. Super. Collegablogger www.wildervaringen.blogspot.com was juist met een journalist van de krant aan de juiste kant van de mistbank alwaar hij dit gevecht heeft weten vast te leggen.

Verder vind ik de bronst heel wisselend. Er zijn zeer goede momenten geweest, maar ook zeer mindere. Soms dacht ik: het is over, maar de avond erna was het weer feest. Het blijft een prachtig mooi fenomeen.

In de achterliggende periode met veel gropjes op pad geweest, met wisselende resultaten. Verder ben ik bezig geweest met presentaties en er bestaat een nieuw blog www.grofwildfoto.blogspot.com

Helaas heb ik weinig goede foto's vanwege de vroege duisternis. Ook ga ik weer vaak met mijn videocamera op pad om een nieuwe presentatie te kunnen maken. Vorige week had ik weer een heerlijk moment. Ik zat verscholen onder een boom te wachten op wat er komen gaat. Mijn moeite werd beloond. Een spitser, hinde en kalf kwamen heel rustig mijn beeld binnen gelopen en liepen in een rechte lijn op mij af, tot ongeveer twintig meter. Helaas moest ik toen het bos uit vanwege de tijd, maar het zijn geweldige beelden geworden.

Foto gemaakt door Andrea uit haar werk, super toch
Ik plaats hierbij wel een foto van mijn vrouw. Onderweg uit haar werk: 16.45 uur, een burlende bok. Zij enthousiast. Supervrouwtje.

vrijdag 14 september 2012

Nieuwe blog erbij

Ik heb leuk nieuws. Er is een nieuwe blog bij. Een grofwildfotoblog. Iedereen die wel eens een leuk plaatje gemaakt heeft van een hert, zwijn of ander grofwild soort, wordt uitgenodigd om deze te mailen naar grofwildfoto@gmail.com. Dan zal ik ervoor zorgen dat deze foto geplaatst wordt op een algemene blog. De eerste foto is al geplaatst.... Doe je mee?


www.grofwildfoto.blogspot.com

woensdag 12 september 2012

Traditie in september

Zoals u gewend bent, plaats ik in deze tijd van het jaar altijd de link naar een 'bonstweide' in NP de Hoge Veluwe Klik hier: webcam Hoge Veluwe. Het kan nogal eens mooie plaatjes opleveren voor degene die vanuit huis wild willen kijken.
Warm worden voor de bronst

woensdag 22 augustus 2012

Dagelijkse ontmoetingen

Het wonen op de Veluwe heeft als voordeel dat je  vaak wild kan kijken. Zomaar uit je werk 's avonds een rondje wild. Of gewoon overdag een onverwachte ontmoeting. Gewoon op een mooie zaterdagochtend op pad. Er ontstaan soms hele leuke gesprekken met wildliefhebbers en jagers. Je hoeft geen haast te hebben om je aantallen te scoren. Gewoon tijdens de 'gouden uurtjes' blijven kletsen. Niet de druk van, ik moet verder om wild te zien. Lekker rustig blijven genieten van een laveiend roedel, op je gemak wachten aan een veelbelovend weitje. Dit is werkelijk geweldig. Het verschil is zo groot met de randstad. Zou het ooit vervelen? Ik kan het me niet voorstellen. Ik heb het gevoel dat je hier veel dichter bij de natuur leeft. Logisch, je leeft er in. Het is een genot om op je fiets te stappen op weg naar je werk. Door het BOS.........
Je moet er wel oog voor hebben. En dat heeft mijn vrouw. Kort geleden waren wij boodschappen wezen doen. Opeens zei Dré: herten!!! Klaarlichte dag. Voor ik het bedoelde roedel had ontdekt, had Dre haar fototoestel al paraat. Zie hieronder het resultaat. Een plaatje en een vroutje om trots op te zijn. Het is geweldig leuk om te merken dat je vrouw vol enthousiasme achter je (hobby) staat.

Koffie met melk??
Het kunnen ook niet altijd scherpe foto's zijn, toch mooi
Een ander leuk moment was een ontmoeting in het veld. Zaterdagmorgen een fikse wandeltocht op het programma. Prachtig weer, mooie zonsopkomst, lichte nevel. Echt goed was het niet qua wild. Teveel verwend? Op een enkele foto van een sprong reeën onder slechte (licht)omstandigheden na, was het niet veel. Totdat er vlakbij de weg een (onbekende) wildspotter oog in oog stond met een prachtig edelhert. Wij voegden ons bij deze man uit Drente. Trots keek hij (het hert) in onze richting. Wat een zelfvertrouwen straalde hij uit. Een hert dat zeker mee gaat doen in de bronst. De nek begint al te zwellen, het gewei is geschuurd en de manen zijn in ontwikkeling. Helaas, mijn foto kreeg ik niet scherp. Er volgde een leuk gesprek met de collegaspotter. Wederzijdse wildervaringen werden uitgewisseld. Heerlijk om te zien dat anderen bezet zijn met dezelfde passie. Peter Hoogenberg bood aan om zijn scherpe foto te mailen. Ik ben hem dank verschuldigd dat hij dat niet bij woorden heeft gelaten. Daarom prijkt onderstaande foto op de blog. Mijn eigen foto was niet blogwaardig qua scherpte.
Peter Hoogenberg, bedankt

vrijdag 17 augustus 2012

Eindelijk weer eens...

Ik heb goed nieuws. Hoewel het vier maanden gelden is dat ik iets gepost heb, kan ik een nieuwe start garanderen. De extreme radiostilte heeft niet te maken dat ik niet op pad ben geweest, maar omdat ik het te druk heb gehad met de verhuizing. Ja, verhuizing!! Naar ELSPEET! Vandaag is mijn internet aangeloten en wil alvast enkele beelden doorgeven van de achterliggende weken. Vele malen het bos in getrokken en weer van alles meegemaakt. Erg verwend word ik niet, want het is weer mager. Toch de keren dat ik echt voor niets ga zijn niet te tellen omdat ze er gewoon niet zijn. Een magere dag. Zo kwam ik op een ochtend thuis na een pittige wildtocht. Het resultaat was matig in vergelijking met de dag ervoor: we hadden 'slechts' veertig stuks roodwild gezien (en de meeste ver weg).  NOp de parkeerplaats aangekomen ontmoet ik een vader en zoon die ook op pad zijn geweest. Vanwege mijn groene outfit vroeg de vader of ik wat gezien had. Zonder ook maar een aantal te noemen zei ik dat het niet veel was deze morgen. Op mijn wedervraag aan hen of zij wat gezien hadden, klonk hun enthousiaste antwoord: Ja, een zwijn!!!! Toen realiseerde ik me weer dat ik veel teveel verwend ben.



Op lavei

Dit jaar lijkt in het teken te staan van het ree. Tijdens de reeenbronst hele mooie bronsttafereeltjes gezien en gehoord. In combinatie met de fiep heb ik een drijvende reebok zien en horen blaffen. Alsof een waakhond aansloeg. Geweldig.
Alle leeftijden

Dominantie bepalen

Overwegend veel reewild

Reekalf
Verder heb ik de achterliggende periode de verschillende stadia van het gewei zien ontwikkelen. De herten maken zich weer op voor de bronst. De feistijd is begonnen. Geschuurde geweien, uiteenvallende hertenroedels en dominatiebepalende hinden. Prachtig.

Geschuurd en in bast


Overstekend wild


Afgelopen zaterdag heerlijk een halfuur aan een weitje gelegen om een mooi roedeltje aan te spreken. Hun ongedwongen gedrag observeren, de leeftijden ontdekken. Wat is de schepping toch bijzonder mooi. En dat ik daar nu mag wonen. Ik hoop spoedig weer een nieuw bericht te plaatsen en u op de hoogte te houden van de bronstperikelem.

woensdag 11 april 2012

Verjaardag Bas

Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zo ver. De verjaardag van Bas. Om half vier kwamen er twee auto's de parkeerplaats van Staverden opgereden. In het groen gehulde jongens stapten uit, al dan niet bewapend met een verrekijker. Na een heerlijke versnapering in het prieeltje van het kasteel kon de tocht beginnen.
De boksboom op Staverden

 Waar anders dan in de stad Staverden. In een vogelvlucht werd uitgelegd dat Staverden een rijke geschiedenis kent. Het kasteel, de tuin en de witte pauwen getuigen daarvan. De bewuste boksboom en het doolhof was een leuke afwisseling in het geschiedenisverhaal. Een bezoek aan het bezoekerscentrum Staverden viel ook erg in de smaak.


Boven kregen we een presentatie onder het genot van een zakje chips en drinken. Ook hebben we gekeken bij de immense geweien van de edelherten. Wat mooi, zeg. Na even in de speeltuin geravot te hebben, hoorden we paardengetrappel. De huifkar van Overheem bracht ons al hobbelend over de zandpaden in het bos naar een boerderij.


Daar zijn we uitgestapt voor het eten. Een vuurkorf werd gevuld met hout en al snel konden we onze broodjes laten bakken. Wat een leuke belevenis. De kinderen smulden van de warme broodjes met knakworst. Na het kampvuur begon de zon al wat te zakken.


Boswachter Piet legde uit wat belangrijk is om wild te zien. Speuren naar sporen is daar een onderdeel van. Ook rust en stilte is een ingredient om het wild te kunnen zien.



Tijdens een spannende tocht zagen we na een kwartier lopen iets bewegen in de bossen. We gingen door onze knieen en hielden de verrekijkers paraat........ja, daar......een, twee, drie reeën liepen schuin voor ons weg. Nota bene staken ze 'ons' pad over en sprongen sierlijk over een slootje. Geweldig, echt wild. Na het vinden van een dode duif hebben we helaas geen wild meer gezien. Toch kunnen we terugzien op een hele gezellige en mooie verjaardag van Bas.


 

dinsdag 6 maart 2012

Voorjaar 2012

De eerste schreden zijn weer gezet in het nieuwe wildjaar. In een wildluwe periode van presentaties en donkere dagen begint het toch weer te kriebelen. De achterliggende maanden toch nog diverse tochtjes gemaakt, onder soms barre omstandigheden. Het wild heeft zich aardig verborgen weten te houden voor mij. Totdat de voorjaarsvakantie aanbrak. Ruim een week hebben we weer gebivakkeerd op de Veluwe. De eerste dag werd ik via twitter @grofwild geattendeerd op een fors roedel kaalwild op één van de favoriete plekken rondom Staverden. De hond aangelijnd en op de fiets naar de plaats gereden. Of het een roedel 75 stuks of 80 stuks was doet er niet toe, maar in ieder geval weer een zeer stimulerende score. Reden genoeg om de week erna dagelijks er opuit te trekken. Op een koude morgen zijn we rond half acht (rekening houdend met de zonsopkomst) het woud in getrokken. Samen met LvL (http://www.wildervaringen.blogspot.com/) het gebied maar weer eens verkend. Ondanks de koude was het niet onversienstelijk. Her en der wat kaalwild. In deze periode van het jaar wordt het kroonwild ook tijdelijk kaalwild, zo blijkt uit een ontmoetiong met vijf herten. Drie van deze heren hadden nog een volledig gewei en eentje had slachts één stang en de vijfde had al afgeworpen. Ook deze periode van het jaar heeft dus zijn charme. Mooi om dit proces te zien. Wonderlijk eigenlijk dat over enkele maanden het zojuist afgeworpen gewei weer volgroeid is. Verder is de dekking nog behoorlijk dun, waardoor onze verwachtingen hooggespannen zijn. Maar het is werkelijk onvoorstelbaar hoe goed deze dieren zich schuil weten te houden. Veel herten waren diep in de dekking. Wellicht door de het jachtseizoen. Door de toeristendruk zal het niet zijn, want we komen werkelijk niemand tegen. Het stille bos ontwaakt uit zijn winterslaap. Voorzichtig botten knoppen uit, her en der komen de bloemen weer op en de vroege voorjaarszon verwarmt de natuur. Vogels krijgen de kriebels, zingen hun hoogste lied. Heerlijk. Ik ben een gelukkig mens die ook geniet van het bos met al haar geheimen. Veel kennis vanuit de studie bestudeer ik dan ook in de praktijk. Te denken valt aan het proces van apicale dominantie, vorming van cambium, grond- en bodemsoorten. Biotische en a-biotische factoren die een bosgebied uniek maken. Als ik het alleen van wild moest hebben was deze vakantie minder geslaagd, al heb ik niets te klagen gehad. Meer dan gemiddeld ben ik 'voor niets'' geweest. Hieronder een uitgebreide impressie van de wildtochten. Geniet ervan.

De eertse zonnestralen
Diep in de dekking

Wilde ganzen

Ongelijke stangen

Overstekend wild....
Dikke wintervacht
Hierarchie bepalen..
1,2,3,4,.............80???????

Help, een mens..
Ook mooi.



-6 C

Dikke vachten
Moeilijk te vinden
Hinde en smaldier