vrijdag 29 november 2013

Een belevenis in de bronst.......echt gebeurd

Bronst van edelherten. Een jaarlijks terugkerend ritueel waar menigeen naar uitziet. De herten in het bijzonder. Aan het einde van de zomer zie je de roedels uiteen vallen, de bronstmanen gaan groeien, de hormonen spel op en her en der klinkt er voorzichtig een burl. De Elspeetse bevolking wordt eveneens bronstig in deze periode, want alle wildminnende Elspeters houden elkaar dagelijks op de hoogte van de actuele stand van zaken. Er bestaat ook een deel van de bevolking van Elspeet die ik niet zozeer als wildminnend, maar meer als bronstminnend kan bestempelen. Wat een volk is er op de been in de bronstperiode. Wel heel erg leuk om te zien dat één van de absolute hotspots zich bevindt excact op de plek waar ze ons huis nu aan het bouwen zijn. Ik hoop ze volgend jaar echt vanuit huis te kunnen zien en horen. Wat een heerlijk vooruitzicht. 

Nu heb ik overigens ook niet te klagen, want vanuit de tijdelijke woning waar ik nu zit heb ik de afgelopen bronstperiode ook meerdere malen het burlen mogen horen. Zo ook op een avond. Ik kwam wat laat uit mijn werk en ging direct met de oren gespitst al luisterend de hond uitlaten. Van diverse kanten lieten zware en minder zware herten van zich horen. Een prachtgeluid, maar niet echt bijzonder dichtbij ofzo........totdat er evenals een aantal dagen geleden dicht bij mijn huisje een geburl van jewelste de stilte verbrak. Zo snel en stil als mogelijk vloog ik de tuin in om mijn vrouw die binnen was te alarmeren. Gewapend met nachtkijker en filmcamera gingen we in de tuin staan om te genieten van dit onbeschrijfelijk imposante geluid. En zo dicht bij.......kippevel. Je had het gevoel dat je hem bijna aan kon raken. O ja, de buurvrouw had het nog nooit gehoord. Wij op haar deur geklopt en haar de boodschap doorgegeven dat dit een mooie kans voor haar was om de bronst goed en dichtbij te beleven. Ze kwam, hoewel slaapdronken. Met z'n drieën hebben we enorm genoten. Het zware hert burlde alsof zijn leven ervan afhangt. Prachtig. De dames hielden het voor gezien en ik bleef alleen achter. Met mijn nachtkijker probeerde in een schim te ontwaren, maar zonder maan was het pikdonker. Ik besloot om eens te proberen om terug te burlen (tenslotte was het NK burlen net achter de rug). Nooit geschoten altijd mis. Ik zette mijn handen aan de mond en probeerde het bronstgeluid te imiteren (zonder resultaat). Het geluid leek ook nergens naar moet ik eerlijk bekennen, maar ja, wie hoort het.........?
Nou, wie het gehoord heeft, hebben de avond van hun leven gehad...............
Enkele dagen later kwam de aap uit de mouw toen ik enkele bekenden sprak. Ze wisten opvallend veel details van mijn unieke ervaring. Wat blijkt..........enkele Elspeters hadden het plan opgevat om mij in het ootje te nemen en zaten gewapend met een goede nachtkijker en een CD-speler met versterker op een boomstam in het pikdonkere bos. Een CD met bronstgeluiden galmt door het bos. Ze konden mij door hun nachtkijker prima zien........en horen. Grmpffffffffffffffff. Werkelijk een zeer geslaagde grap! Chapeau voor deze mensen!! 

Enkele dagen later tijdens mijn vaste ochtendritueel sta ik perplex: buiten onder de luifel sta ik me onder het genot van een bak koffie en een peuk te scheren. Opeens hoor ik op de bewuste plek in het bos weer een zeer zware en krachtige burl. Het flitst door mijn hoofd.......die gasten zouden toch niet weer (op dit tijdstip: 07.10 uur) in het bos liggen???!!!?? Ik gooi mijn scheerapparaat neer en haast me naar de bosrand. In enkele stappen sta ik oog in oog met een kapitaal hert. Het is de vraag wie er harder schrok; het hert of ik. De ontmoeting was van korte duur, het hert nam de benen.....

Tot slot hieronder een aantal foto's van de daadwerkelijke bronstervaringen. Amsterdamse Waterleidingduinen, vrije wildbaan en Nationaal Park de Hoge Veluwe













Zou het..........?????

Zou hij zijn hobby vaarwel hebben gezegd, denkt u wellicht. We zitten inmiddels eind november en het laatste blogbericht dateert van de zomer. Inmiddels is de herfst zo goed als achter de rug, de winter aanstaande. De wildzichtbaarheid neemt drastisch af, mede omdat ik doorgaans de moed niet kan verzamelen om op pad te gaan. Zo nu en dan stuit ik op een toevalstreffer of een oversteker. De betere tijden komen vanzelf wel weer. Materialistisch gezien ben ik flink verwend in de achterliggende maanden. Ik ben namelijk, in de aanloop naar de inrichting van onze nieuwe woning, de trotse eigenaar geworden van een prachtig gewei van een edelhert op schedel, een schitterend reeënkopje en drie mooie gaffelgeweitjes. Van de plaatselijke wildslager heb ik lopers gekregen van zowel edelhert, ree en zwijn. Ingrediënten genoeg om mijn huis stijlvol in te gaan richten en mijn presentaties steeds 'betekenisvoller' te maken.



woensdag 28 augustus 2013

Zomer 2013

Wat een genot om tijdens een zomer als deze op de Veluwe te mogen wonen. Vele malen ben ik het bos in getrokken met wisselend resultaat.
Terwijl ik in alle vroegte op mijn fiets stap zingen de vogels hun hoogste lied. Langzaam ontwaakt de natuur. Ik kan wel zeggen dat de natuur 's morgens op z'n mooist is. Zeker op mooie zomerochtenden. Een lichte grondmist geeft een sfeertje van jewelste. Vaak is het zicht dan minder, maar je blijft hopen op een moment dat er een hert opdoemt in de nevel. In de achterliggende vakantieperiode veel mensen tegen gekomen met dezelfde bedoeling: wild! Ouwe bekenden. Leuk. Aan de andere kant was er ook een dip merkbaar in de wildzichtbaarheid. Ik ben zelfs een keer 's morgens wezen fietsen dat ik diep in het bos zeven weghollende hinden zag en verder niets! Ook een wandeling met vakantiegangers, normaal gesproken een route met gegarandeerd wild; nu op 800 meter afstand twee geweidragers en verder niets! Dan spreek je collega-wildspotters en die blijken wel wild te zien. Frustrerend? Nee....., natuurlijk is het leuk om wild te zien, daarvoor ga ik tenslotte mijn bed uit, maar ook zonder wild is de natuur zo geweldig mooi. Prachtig bloeiende heide, de spanning van het wel of niet zien van wild, de overige natuurpracht.....heerlijk. De best gelukte foto's heb ik gemaakt van reeën. De reeën lieten zich ook het beste zien in de achterliggende periode.

In Elspeet wordt bevestigd dat de eerste bronstgeluiden zijn waargenomen. Zelf dacht ik het zondagavond te horen, maar dacht......te vroeg, te warm. De herten zijn er in ieder geval klaar voor: geveegde geweien en bronstmanen........ Laat de bronst maar weer komen.
Klaar voor de bronst

Moeflonrammen op de Noorderhei

En een ooi

De kalfjes van het edelhert groeien gestaag.

Moeder en kind

In de ochtendnevel

Heide in bloei




zaterdag 27 juli 2013

Mooi gebied

De drukte van de afronding van het schooljaar zit er op. Even een periode van vakantie. Dat geldt voor velen, zo is te merken in het bos. Veel wildspotters trekken vroeg en laat het bos in om onze viervoetige vrienden te ontmoeten. Dit resulteert in een slechtere zichtbaarheid. Behoorlijk schichtig laveien de herten. Zeer alert. Erg leuk is het om te zien dat de kalfjes niet weten waar het 'onraad''  vandaan komt. Ze kijken steevast de andere kant op als moeder.
 
In de laatste schoolweek ben ik op een avond alleen het bos in getrokken. Energie opdoen voor de laatste loodjes. In tegenstelling tot de fiets- en wandeltochten ben ik nu tegen een boom gaan zitten, wachtend op wat komen gaat. Bij een prachtig vennetje genoot ik van de ondergaande zon, de vogels en de kikkers. Aan de overkant ritselt het in het struikgewas. Grofwild? Het liet zich helaas niet zien. De zon gaat langzaam onder; tijd om het bos te verlaten. Ik sta op en op nog geen 40 meter afstand staat een reegeit heerlijk te eten van de net bloeiende dopheide. Al fiepend speel ik het spel met het ree en mijn fototoestel. Dat levert een fraaie serie foto's op.
 
Verder nog enkele tochten door het bos gemaakt voor dag en dauw. De rust, stilte en natuurpracht is op warme zomerdagen het mooist. Een stralenbundel werpt zijn licht op de varens. Lichtelijk benevelde heidevelden met laveiende hinden.
Tonnetjesdel

Fie-ie-iep

Nieuwsgierig

Wie is daar???

Leuk effect: graan, ree en mais

Moeder en kind

Kroonwild

Geveegd......

Wonderschone schepping

In het ochtemdlicht

Klein, maar fijn

maandag 10 juni 2013

Vroeg uit de veren

Zowel zaterdag- en vanmorgen vroeg uit de veren gegaan om te genieten van het jonge wild. Hoewel ik ze talrijk heb gezien, is het nog steeds niet gelukt om de ultieme foto te maken. Ik ga zeker niet klagen, want ook deze bostochten hebben weer heerlijke natuurervaringen opgeleverd. De schoonheid van de schepping is met name 's morgens voor dag en dauw zo onnoemlijk mooi. De vogels zingen hun hoogste lied. Het wild trekt al vrij vroeg de dekking in. Ik ben beide keren geen mens tegen gekomen. Wel had ik een benauwd ogenblik toen een zeer waakse hond in volle vaart al blaffend op mij af kwam toen ik over hun erf fietste. Het bleek gelukkig waar te zijn: blaffende honden bijten niet. De herten doen zich tegoed aan het net gemaaide gras.









 

dinsdag 4 juni 2013

Rondje wild

Aan het einde van een mooie (bijna zomerse) werkdag is het heerlijk om nog even het bos in te gaan. Samen met de vrouw op pad. Zij heeft de smaak ook weer flink te pakken. Niet vreemd, na zo'n geweldige ervaring vandaag. Tijden het uitlaten van de hond in het bos, ontmoette zij een wat zenuwachtige ree. Haar gevoel zei dat hier wel eens een kalf in de buurt kon zijn. Niet lang daarna huppelde een zeer jong reekalf vanuit de dekking dartel rondom moeder reegeit. Op een meter of dertig afstand. Dit beeld gun je iedereen, zeker je vrouw. Met een glimlach ontving ik tijdens mijn werk een sms met dit bericht.
 
Achieffoto: auteur swaag P. Hooijmeier

In deze tijd van het jaar lokt de natuur om het jonge wild vast te leggen. Vanavond wat dat betreft geen geluk. Wat het volwassen wild betreft niets te klagen, zo getuigen de foto's. Terwijl de loonwerkers eindelijk de eerste snede gras maaien, eten de herten er lustig op los, zonder zich ook maar iets aan te trekken van de trekkers, zo getuigt één van deze foto's.
Moeilijke lichtomstandigheden
 
Loonwerker op de achtergrond
 
Hou dan allemaal ff dat hoofd stil:)