dinsdag 23 augustus 2011

Wildkijken vanuit de lucht

Op 29 juli hebben wij (Andrea en ik) een wel zeer toffe avond gehad! Als afscheid van Klaaswaal heb ik een luchtballonvaart gekregen. Werkelijk geweldig. We zijn in Amersfoort opgestegen en gevlogen/gevaren richting Renswoude. Wat een mooi uitzicht hadden we. Over deze geweldige ervaring kan ik wel een blog vol schrijven, al is het echte gevoel eigenlijk onbeschrijfelijk. Toch past dat niet op een grofwildblog. De reden dat ik er wel melding van maak heeft te maken met het feit dat ik/wij wild hebben gezien vanuit de lucht. Een bronsttafereeltje van enkele reeën. Erg leuk om te zien, ook de wissels die ze na lieten. Als echte wildliefhebber mag ik dit eigenlijk niet mooi vinden omdat een luchtballon voor verstoring zorgt. Veel dieren (m.n. koeien en kippen) raakten in paniek. Op de website van de vereniging het Edelhert heeft hier een artikel over gestaan: luchtballon-schrikt-dieren-af   Nu dit heb ik met eigen ogen gezien, helaas. Toch was het mooi om het wild van bovenaf te bekijken.

Een drijvende reebok...
Twee laveiende reeën


Geweldig....Klaaswaal, bedankt.


De scholen zijn weer begonnen......

De zomervakantie heeft voor ons zijn einde genomen. Het vorige (negatieve) bericht wil ik bij deze toch wat nuanceren. Natuurlijk heb ik genoten. Natuurlijk heb ik veel wild gezien. Natuurlijk heb ik mooie momenten gehad in het bos. Natuurlijk heb ik genoten van de rust. Natuurlijk vond ik in het bos mijn ontspanning.  Natuurlijk was het gezellig met de 'gasten'. Natuurlijk was het weer heel natuurlijk. Het is leuk te merken dat je bekend staat als grofwildspotter. In mijn nabije kennissen- en familiekring, maar ook daar buiten. Diverse malen een ontmoeting in het veld gehad met mede-natuurliefhebbers. Soms raak je aan de praat en dan blijken het mensen te zijn die regelmatig de blog bezoeken. Daarnaast krijg ik steeds meer contacten en bekendheid onder de plaatselijke bevolking. Reden genoeg om met mijn hobby door te gaan. Opvallend genoeg waren de avondtochten beter dan de morgens. Toch menig morgens op pad geweest met resultaat. Soms vraag ik me wel eens af: Hoeveel uren 'nachtrust'  zal er dit jaar in mijn hobby zitten? Hoeveel herten of grofwild heb ik dit jaar al gezien? Hoeveel verschillende gebieden heb ik dit jaar bezocht? Want ja, vanuit het centraal gelegen Elspeet is de verleiding groot om telkens dezelfde 'hotspots' af te struinen, maar dit jaar ben ik nogal eens op vreemde bodem geweest. Ieder stuk bos heeft zo zijn eigen charme. Zo heb ik op èèn van mijn tochten verbaasd gestaan van de populatie damherten, ja, in de vrije wildbaan. Op een morgen tijdens een lange wandeling alleen maar damherten. Werkelijk een bijzonderheid.

Verder ben ik mijn zwager Peet veel dank verschuldigd voor zijn bijdrage. Gelukkig heeft hij nogal wat foto's van onder meer een tocht die we samen maakten. Enkele berichten terug 'Gelukkig foto's kwijt' schreef ik er al over.
Daarnaast zijn er nog meer 'gasten'  die mee zijn geweest: Andrea, Peter H, Leonard (http://www.wildervaringen.blogspot.com/), Arie, Tom, Marcel, Henk H, Luciano, Pa en Ma, tante Elly, Bastiaan, Gert en Henk den H. Leuk om met anderen de bossen in te duiken. Meestal met resultaat.

Een kleine greep: Op een mooie morgen bekeken we een smaldier dat wat zenuwachtig heen en weer liep. Alsof het werd verstoord. Wij (Bastiaan en ik) verscholen ons in de dekking. Even later voegden zich twee hinden (kalf en hinde) zich bij het smaldier. Met z'n drieen paradeerden ze door het veld. Onze kant op. De foto's werden steeds leuker. Bijna van stipjes tot close-up. Op korte afstand naast ons waren de herten voornemens het zandpad over te steken. Terwijl de herten zich door de dekking werkten draaide ik mij camera om de oversteek vast te leggen. Oeps, iets teveel geluid: de hinde merkte mij op, was even in verwarring vanwege de korte afstand en nam een noodsprong. In èèn sprong wel acht meter, over een sloot en een raster. Geweldig, wat een kracht!

Foto's zeggen meer dan woorden, dus ik stop weer even met schrijven. Geniet maar mee: foto's mede gemaakt door zwager Peet. Nogmaals dank!

Een fors roedel kaalwild
Ze leken wel tam.....

OZW 22.20 uur

EDELhert
Bedankt, Peet. Prachtige foto!!
Misschien is de achterste Ceasar wel.......
Schele lens.......of zijn het er twee?
...........
Nederland, o Nederla-and.................
Voor de bronst begint gaat het andere deel van deze blog nog enkele weken naar de Veluwe. Om het actueel te volgen adviseer ik regelmatig op onze twitter te kijken: www.twitter/grofwild.com

dinsdag 16 augustus 2011

Tegenvaller....

Lang heb ik nagedacht over wat ik zou schrijven. Diep in mijn hart overheerst een teleurgestelde teneur. Diep in mijn hart wil ik nu gaan klagen, maar wat schiet ik ermee op. Ik kan mijn tijd beter besteden door een realistische weergave te geven van mijn wildervaringen. De achterliggende tijd vele malen er op uit getrokken om wild te spotten. Op vele manieren, met vele personen, onder vele barre omstandigheden. Nee, de zomer is niet wat menig mens dacht dat die zijn zou. Toch maar niet klagen. Al met al heb ik vrij veel herten gezien. iets dat niet voor iedereen is weggelegd. Diverse malen mensen gesproken in het veld die niets gezien hadden. Dit is mij slechts eenmaal overkomen. Laat ik beginnen met mijn grootste blunder......... Ik moest wat moed bij elkaar verzamelen om het bos in te trekken. eigenlijk had ik met mezelf afgesproken om niet te gaan. De regen kwam met bakken uit de hemel. Toch de stoute schoenen, of beter  gezegd laarzen aangetrokken. Niet onverdienstelijk. Al spoedig ontdekten we, ja er waren nog twee lotgenoten gek genoeg om zich nat te laten regenen, een mooi roedel, Laveiend schenen ze geen last te hebben van de regen. Wel van ons, zo leek het. Al spoedig werden we opemerkt, maar we bleven goed in de dekking LIGGEN (zeiknatte varens). Rustig gingen ze verder met grazen. Een paar aardige foto's kunnen maken. Later op deze toch kwamen we weer een roedeltje tegen. Ook nu probeerden we èèn te worden met de omgeving en gingen de dekking wat in. Het roedeltje liep rustig verder. Prachtig, maar vanwege de regen te donker om foto's te maken. Al genietend van het roedel verlaten zes dassen hun burcht. Nog geen vijf meter bij mij vandaan. Mooi om te zien. Kort daarna zie ik voor mij in het gras een donker laag dier. Ik geloof mijn ogen niet, kijk nog eens goed en zie daar een dag op ongeveer drie meter afstand naar mij kijken. Wat een mooi dier!! Voor een foto was het te donker, helaas. NEE, NATUURLIJK NIET, OP ZO'N AFSTAND KAN JE MET GEMAK FLITSEN!!!!!!!!!!!! Das pech, das weg. Heel jammer en gewoon lomp.

Wat me opviel was dat er weinig bokken te zien waren de laatste dagen. Ook vond ik de hinden behoorlijk schuw. Een drukte in het bos is daar wellicht de oorzaak van. Toeristen en jagers. Veel afschot. Tja, het is nodig. Daarnaast valt het niet mee om mooie foto's te maken. Of te donker, of te ver, of er staat een boom voor (grote kans in het bos). Daarom heb ik samen met collegablogger Leo (wildervaringern.blogspot.com) een keer gepost. Met camouflagenet, fotocamera en videocamera een mooi strategisch plekje opgezocht. Wachten tot de herten voor de lens kwamen. Nada, noppes en regendruppels. Weer kleddernat geregend, geen staart gezien. Dan zakt de moed je wel wat in de schoenen. Toch door blijven gaan. Iedere hobby heeft z'n ups en downs. Ik hoop dat het volgende maand 'goed'  gemaakt wordt. Wat zeur ik toch. Ik mag niet vergeten dat ik vrijwel iedere keer wat zag.

Een ander bijzonder moment. Op een morgen weer op pad. Zowaar, direct van de camping af stonden er enkele bokken, niet ver van de weg. Het was nog te donker voor een foto. Kijker op de neus en genieten maar. Van mensen moesten de herten niet veel hebben en besloten ze het nabijgelegen maisveld op te zoeken. Eèn van herten ging door een soort greppel, de ander besloot over een landbouwtoegangshek te springen. Echter, dit hek was nog eens verhoogd met schrikdraad tegen de herten. Daar had Hubertus niet op gerekend. Met luid geraas ging het stroomdraad aan flarden en het hert was uit balans gebracht in zijn sprong waardoor het op z'n plaat ging.......onvoorstelbaar. Even dacht ik dat z'n gewei afbrak, zo'n klap. Gelukkig krabbelde hij weer op en vervolgde zijn pad.

Deze week volgt er meer. Ik heb toch heel wat te schrijven zo blijkt..... Ook volgen er meer foto's.

donderdag 4 augustus 2011

Gelukkig foto's kwijt

Beetje vreemd opschrift voor een hobby-natuurfotograaf. Toch zijn er geheugenkaartjes waar mooiere foto's op staan of stonden. Op één of andere manier ben ik een aantal mooie foto's kwijt geraakt, maar gelukkig was ik die tochten niet alleen. Zwager Peet heeft ze gelukkig op de pc staan. Binnenkort maar een afspraak plannen. Het feit dat ik niet heel erg baal, heeft ook alles te maken met de wat magere belevenissen. Of als de belevenis wel de moeite waard was, dan waren de lichtomstandigheden dusdanig mager dat foto's maken niet lukte. Ik wil u niet al teveel vermoeien met landschapsfoto's omdat dat niet op een grofwildblog thuishoort, maar toch voeg ik enkele plaatjes toe. Want al is het wild niet wild, één zijn met de natuur, het ontwaken van de dag, de mist en nevel, de stilte kan toch wel gezien worden als pleister op de wond.

Natuurlijk mag ik niet klagen. Iedere tocht heb ik wel iets gezien. Iedere tocht was weer uniek op zichzelf. Iedere tocht weer die adrenaline gevoeld. Het is gewoon verslavend. Te weten dat ik een springende bok zag, die geen erg had in het schrikdraad dat boven het hek was gespannen. Met een groot kabaal brak tijdens zijn sprong het schrikdraad en het hert viel ongelukkig op zijn gelaat.
Te weten dat ik zeker twintig minuten heb staan te kijken naar een grote bok die z'n gewei aan het schuren was. Wat een geweld. Prachtig, toch.

Mijns inziens vallen de roedels steeds meer uit elkaar. Het zien van een roedel van vijftig is al even geleden. Ook opvallend is het grote aantal zwijnen op Staverden......

Gelukkig is (voor mij) de zomer nog niet ten einde. Ik hoop dat de toeristendruk wat afneemt, zodat het wild zich weer wat beter laat zien. Want ik ben al behoorlijk wat bekenden tegen gekomen in het bos. ook wel eens leuk, maar ik zie ze liever op de markt ofzo. We geven de moed niet op en gaan gewoon door met de geweldige hobby.
De bokkenwei, dat is lang geleden.....
Kapitaal hert, slechte lichtomstandigheden
Geen wild, toch genieten
Je moet er alleen oog voor hebben.....
Typisch kroondomein
Nat in het bos
Helaas, dit is alles op dit moment.....maar kijk snel weer, want .....................