woensdag 13 juli 2011

Zomer 2011

Hoewel het inmiddels weer regent, hebben we toch enkele mooie dagen achter de rug. Niet dat ik me uit het veld laat slaan door het weer, maar voor de mooie plaatjes kan je beter zon (en nevel) hebben, dan regen. Achterliggende dagen verschillende malen op pad gegaan om weer natuur te beleven. En of dat gelukt is.....!
Neem zaterdagavond. Een rondje fietsen. Enkele hinden stonden in een beukenbos. Mooi, niet voor niets geweest. Al fietsend kwamen wij bij een aloude hotspot. Hijken of deze plaats (weer) bezocht wordt door een megaroedel. Helaas, geen herten, maar wel een jeep van Gelders landschap. Dat moet de ons bekende boswachter zijn. Kijker op de neus en wat zien we daar. De boswachter neemt met zijn geweer plaats op een trekker die strategisch opgesteld staat. Niet veel later knalt een schot door de stilte. Wij gingen direct het gebied maar uit vanwege de tijd. Even verder komen we de boswachter tegen en vragen hem of hij geraakt had. Hij vertelde ons dat er een wild varken in de mais liep. Daar wordt geen boer wijzer van. Helaas voor de boswachter schoot hij niet het zwijn, maar zijn riem van het geweer aan gort. Op een andere plaats ging de boswachter posten. Wij wilden hem niet storen en besloten een eindje verder aan een veld te gaan zitten. Na ruim drie kwartier stilzitten knalde er weer een schot door de bossen. De echo galmde aan alle kanten door het bos. De hinden die wij op dat moment aan het observeren waren namen geen notie van de herrie. Wij weer naar de boswachter en deze wist te melden dat het zwijn geraakt was. We spraken even over het nut en noodzaak van afschot. Leuk zo'n ontmoeting met een beheerder. Terwijl we daar zaten hoorden we op korte afstand geritsel in de bossen naast ons. Op enkele tientallen meters afstand maakten zich vier hinden los uit de dekking. Even later stak er een boommarter het veld over. Hoezo natuurbeleving? Minder succes had ik met een avondje posten bij een dassenburcht. Geen enkel teken van leven, helaas. Het aanzitten aan een ander veld leverde meer op. Uitrustend van een vrij pittige fietstocht 'op zoek naar Ceasar' speurde ik het veld af inclusief de dekking. Leeg, maar toch......even later gingen er een paar takken bewegen. Deze takken groeiden echter niet aan een boom, maar torende op de kop van een edelhert. Heel statig en parmantig liepen ze in een rustige tred bij mij vandaan. Wel een prachtig gezicht. Verder heb ik wat foto's toegevoegd van de schitterende omstandigheden van zon, nevel en natuur.
Zowaar, op de bokkenwei
Misschien wel een broetje van Ceasar
Ik wou dat ik een koe was
Fie-ie-iep
Op lavei
Goedemorgen Nederland
Goedemorgen, reeënland
Prachtig
Waar vind je het nog?
Wandelende takken

dinsdag 5 juli 2011

Grofwild op twitter

Ook wij gaan met de tijd mee. Volg onze belevenissen realtime op twitter. Zie www.twitter.com/grofwild

Geen Ceasar, maar toch zeer tevreden

Aangewakkerd door het immense hert ben ik extra gemotiveerd om er op uit te trekken. En dat is eigenlijk het enige wat je moet doen om wild te zien. Er (op) uit!!! Zowel 's morgens als 's avond de wouden betreden op jacht naar dat ene grote hert. Maar iedere keer wordt mijn aandacht afgeleid door andere schitterende tafereeltjes. Zo ook vanmorgen. Samen met mijn vrouw op wildtocht. Eerst een stukje met de auto om vervolgens het biotoop van Ceasar te betreden. Nog geen 300 meter van ons huisje moest ik de auto al stil zetten voor een mooie bok die door de maisvelden op levei was. Hier even geen foto van, vanwege het filmen. Je komt oren, ogen en apparatuur tekort bij het zien van zulk een schoonheid. Na enige tijd vervolgen wij onze weg. Niet lang daarna werden we weer opgehouden door een prachtig roedeltje edelherten. Zo ging het  nog even door. Prachtig.



Het blijvende spel tussen duisternis en camera

Ja, daar staan er twee......heerlijk die spanning. Helaas wel wat ver, maar de paden zijn toegankelijk. Behoedzaam lopen we het pad verder af. We zetten onze voetstappen op het gras om zo min mogelijk geluid te maken. Onder dekking van een haag sluipen we naar de plaats waar we zoeven de twee hinden zagen staan. Twee???? Tweeënveertig, zo telden we. Op het gemak lag en liep daar een roedel kaalwild met smaldieren, kalfjes en hinden. Onvoorstelbaar. Wat een bof. Het werd nog leuker, helemaal in de andere hoek van het veld stonden een aantal bokken (nog gebroederlijk) al likkebaardend hun hinden uit te kiezen voor de bronst. Ik heb genoten van dit onvoorstelbare tafereel, werkelijk prachtig. Ik laat Ceasar vandaag maar met rust. Ik heb 'genoeg'.
Hinden op lavei
Altijd alert
Ik moest volledig uitzoemen om het roedel erop te krijgen
De mannen bekijken het roedel van een afstandje
Tot slot kwamen we nog een prachtige spitser tegen. Je zou bijna vergeten van dit mooie dier te genieten, na het zien van bovenstaande aantallen. Natuurlijk, bijzonderheden zijn altijd leuk, maar laten we ook blijven genieten van elk dier. Het is nota bene de vrije wildbaan!! Viva la Elspeet.
Een 'puber'