De discussie gaat weer beginnen

Dierenartsen, verenigd in de KNMvD, zien het als hun verantwoordelijkheid op te komen voor de gezondheid en het welzijn van deze dieren en pleiten voor ingrijpen in de Oostvaardersplassen om het dierenleed te stoppen.



De Oostvaardersplassen (OVP) zijn een uniek natuurgebied waar Heckrunderen, Konikpaarden en Edelherten het grootste gedeelte van het jaar een goed bestaan hebben waarin aan veel van natuurlijke behoeften wordt voldaan. Aan het einde van strenge winters wordt de draagkracht van het gebied echter overschreden. Er is niet genoeg voedsel aanwezig voor de hele populatie waardoor veel dieren sterven van de honger. Hierdoor lijden dieren onnodig, aldus de artsen.

De KNMvD is van mening is dat er een zorgplicht is ten opzichte van de grote grazers in de OVP. Deze dieren zijn hier namelijk door de mens neergezet en kunnen onder barre omstandigheden niet migreren naar elders, wat ze in de vrije natuur wel zouden doen. Moreel gezien moeten de grote grazers in de OVP volgens de KNMvD beschouwd worden als gehouden dieren en heeft ieder dier afzonderlijk een intrinsieke waarde. Dit levert een spanningsveld op met het ecologisch beheer van Staatsbosbeheer waarbij er zo min mogelijk wordt ingegrepen in natuurlijke processen. Wat de KNMvD betreft mag de zorgplicht voor het welzijn en de gezondheid van het individuele dier niet ten koste gaan van het doel van het natuurgebied.
 
Bron: Blik op nieuws; 30 oktober 2010

Herfst in het bos

Achterliggende week weer heerlijk mogen genieten van ons optrekje op de Veluwe. Met niet al te hoge verwachtingen aangaande het wild ging ik toch met enige regelmaat op pad. Ik dacht dat de bronst voorbij was. Ik dacht dat de roedels minder actief werden. Ik dacht even weinig te gaan zien als de herfstvakantie vorig jaar. Nou, ik moet maar niet teveel denken want.......

Zaterdagavond: in onze tuin even luisteren of er nog iets waar te nemen is van de nabronst. Vrij koud, dus gunstige omstandigheden. Her en der een zwakke burl. Dus toch nog...... Na hier even van genoten te hebben de bronst gelaten voor wat het was.

Zondagavond: na de koffie weer even geluisterd. Nu zeer dichtbij en zeer actief geburl. Vrouw en logé uit het huisje gehaald om ook even te luisteren. Dit was zo dichtbij dat het ons, beter gezegd mij, uitnodigde om een wandelingetje te maken. Dat wandelingetje leidde ons naar een zeer bekende en favoriete plek. Best leuk in het donker. In het mais stonden enkele heren hun kelen schor te 'schreeuwen'. Het was hun waarschijnlijk te doen om de laatste hinden. We stonden even te luisteren naar dit altijd imponerende geluid, of we hoorden op een geringe afstand de geweien tegen elkaar kletteren. Leuk dat mijn vrouw dit nu ook een keer duidelijk gehoord heeft. Voldaan naar bed, om de volgende morgen vroeg uit de veren te gaan.




Doodvermoeide bok: afgebronst

 

Maandagmorgen 6.15 uur gaat de wekker. Met enige tegenzin stap ik mijn warme bed uit. Buiten is alles stijf bevroren. Na een lekkere bak koffie op de fiets: alleen. In het pikdonkere bos (openbaar toegankelijk) fiets ik al speurend en spiedend als ik opgeschrikt word door een hevig geritsel. Een vijftal edelherten steekt op vijftien meter voor mij over: dankjewel. Na een kwartier op de fiets gezeten te hebben begin ik mezelf wel erg zielig en tegelijk dom te vinden vanwege de kou. Het is geweldig mooi in het bos met rijp aan bomen en gras, maar het is een marteling voor mijn onbeschermde handen. Bbrrrrr, wat was het koud. Gelukkig werd ik al snel warm toen ik aan een veldje zat waar een grote bok stond te burlen. Vreemd genoeg, geen hinden in de omgeving. Toen het lichter werd zag ik dat de bok zeer vermoeid was. Hij liep mank, rustte na tien pasjes uit en hield een schijngevecht. Al burlend. Hele mooie videobeelden kunnen maken. Toen ik wat verder fietste stond in een weiland met koeien een middelgroot roedel kaalwild. In de dekking stond het plaatshert te burlen. Prachtig. Zeker toen dit hert een hinde ging drijven. Al burlend ging hij met een sneltreinvaart de hinde achterna. Dit schouwspel werd gadegeslagen door een roedel hinden van ongeveer 25 stuks en Pieter. De combinatie van zon, kou en bronst is iets wat niet te beschrijven is. Ook hiervan heb ik prachtige videobeelden. Met mijn fotocamera ben ik nog nog niet vaardig genoeg om er al goede foto's mee te maken. Toch enkele beelden toegevoegd. Alsof ik deze morgen nog niet genoeg had genoten ontmoette ik een weiland verder eveneens een middelgroot roedel met een fraaie bok. Ook hiervan genoten. Mijn vakantieweek kon niet meer stuk.



Verder iedere avond en morgen op pad geweest. Weder en onweder getrotseerd, enkele mooie videobeelden gemaakt en tevens verwerkt in onze nieuwe DVD. De bronst was na maandag echt voorbij. Later deze week alweer roedels gezien met meerdere (oude) bokken.




Drijven met en van een hinde

 

Ook ben ik getuige geweest van het kneuzen van mais. Een geliefde zomerverblijfplaats voor het wild. Zelfs tijdens het kneuzen blijven de herten er tot het laatste moment in. Dit weten ook de faunabeheerders, want tijdens de oogst zaten er twee jagers klaar met hun dubbelloopsgeweer. Geen afschot gezien, wel gehoord.



Roedel in de vorst



Vanmorgen een mooie afsluitende tocht gemaakt met Leonard van http://www.wildervaringen.blogspot.com/
Tijdens het struinen door de bossen toch weer enkele nieuwe plaatsen aangedaan, waar ik zeker terug zal komen. Heerlijk, heerlijk en nog eens heerlijk, wat heb ik weer genoten!!

Voor u gelezen

Exotisch hert op de foto gezet, de Muntjak in Nederland


Bericht uitgegeven door de Zoogdiervereniging op vrijdag 15 oktober 2010

Deze zomer is in Noord-Brabant een Muntjak op de foto gezet. Voor zover bekend is dit de eerste foto van een Muntjak in het wild in Nederland. De Zoogdiervereniging wil weten of deze exotische herten vaker gezien worden in Nederland.


Er komen in Europa diverse hertensoorten uit andere werelddelen voor, zoals het sikahert en het Chinees waterhert. In Nederland was in de jaren 90 veel te doen over het (mogelijke) voorkomen van de Muntjak (Muntiacus reevesi) in Nederland. De Muntjak is een Aziatische hertensoort die vanuit China onder andere in Engeland werd ingevoerd op landgoederen, ontsnapte, en nu in vrijwel heel Engeland voorkomt. De dieren eten vooral blad, aangevuld met bessen, vruchten,eikels, kastanjes en boomschors. In Engeland is de Muntjak de meest talrijke hertachtige. Het dier wordt daar in het algemeen gezien als ongewenste exoot, omdat het de ree verdringt naar opener terreinen, waar deze vervolgens schade aan de landbouw aanricht. Ook zou het dier daar door het grazen in dichte vegetaties schade toebrengen aan vlinders en broedvogels.

Muntjak (foto: Kees van Limpt)

Nederland

In Nederland worden de hertjes sporadisch gehouden in hertenparken en dierentuinen. Ze worden zelden in het wild gemeld. In 1997 en 1998 werden dieren gemeld op de Veluwe, maar bewijzen in de vorm van foto’s of geschoten dieren ontbreken. Uit het Voornes Duin is tastbaarder bewijs aanwezig, daar werd in 1999 een exemplaar geschoten (archief Gerrit Jan Spek). Maar hoe is de situatie op dit moment? Komt de Muntjak nog voor in Nederland? En plant hij zich ook voort? Recente waarnemingen zijn in elk geval zeldzaam: zo werden in 2003 door een waarnemer bij Holten twee volwassen dieren van zeer dichtbij gezien, en begin dit jaar werden er Muntjaks gemeld in Noord-Brabant.

Foto

Afgelopen zomer werd de Muntjak met zekerheid gezien in Noord-Brabant. Kees van Limpt maakte de foto in dit natuurbericht van een Muntjak op het landgoed De Utrecht in Noord-Brabant en meldde het dier op de waarneming.nl. De Muntjak blijkt al enkele jaren op het landgoed De Utrecht voor te komen en met enige regelmaat te worden gespot. Voor zover bekend is dit de eerste foto van een Muntjak in het wild in Nederland.

Waarnemingen welkom

De Zoogdiervereniging, andere soortenorganisaties en waarneming.nl willen een goed beeld krijgen van de verspreiding van exotische dieren en planten in Nederland. Dat gebeurt op initiatief van het Team Invasieve Exoten (TIE). Een zo'n exoot is de Muntjak. Het is onduidelijk of er echt zo weinig Muntjaks in het wild in Nederland voorkomen. Worden ze wel gezien, maar niet doorgegeven? Of heeft u misschien nog een (oude) foto in de kast liggen? Alle waarnemingen, foto’s of meldingen zijn van harte welkom op telmee.nl, waarneming.nl of door te geven per e-mail aan: waarneming@zoogdier.nl. Ook andere uitheemse zoogdieren kunt op bovenstaande wijze doorgeven. Een goede omschrijving van uw waarneming, of liever nog, een foto, is daarbij zeer welkom.

Een uitgebreide beschrijving van de Muntjak vind u in een eerder natuurbericht en in het Nederlands Soortregister.

Tekst: Jasja Dekker, Zoogdiervereniging

Foto: Muntjak, Kees van Limpt

Voor u gelezen

Na dertig jaar weer reeën gespot in Nieuwkoop

Geschreven door RTV lokaal

donderdag, 07 oktober 2010 06:34

Nieuwkoop - Boswachter John Pietersen stond 1 oktober oog in oog met een ree. En hoewel het goed gaat met de ree in Nederland, er worden in het Groene Hart nog weinig reeën gezien. Ook in de Nieuwkoopse Plassen was het meer dan 30 jaar geleden. Het aantal reeën werd in 1930 op ongeveer 3.000 geschat. Daarna zijn ze fors in aantal toegenomen. In 2008 werd hun aantal op ongeveer 70.000 gedacht. Tot op heden komt het ree echter weinig voor in het Groene Hart. Pietersen: "In de Randstad ligt een intensieve infrastructuur. Wegen en sporen met hun geluidswallen zijn barrières voor reeën. Ook in de Nieuwkoopse Plassen is het ree al lang niet meer gezien." Er gingen al geruchten rond dat er reeën gezien waren. Ook Pietersen zag al sporen. "Ik ben eerder wissels, slaapplekken en veegplekken tegengekomen. De laatste tijd ben ik wat specifieker gaan kijken of ik de dieren zelf ook tegenkwam. Maar ze zijn zeer schuw. Pas nu ik een reebok met eigen ogen gezien heb, weet ik het zeker. Hoeveel dieren er in het plassengebied zitten, is niet duidelijk. Waarschijnlijk niet meer dan vijf. Wellicht planten ze zich volgend jaar voort.

AWD bronst

Afgelopen zaterdag ben ik alleen op pad geweest. Licht getriggerd door de voorkant van het verenigingsblad naar de AWD. Een voorproefje nemen op de ledendag. Nu, jullie gaan het meemaken.

Op deze mooie nazomerdag een wandeling maken door de Amsterdamse Waterleiding duinen is geen straf. Vandaag alleen op pad. Al snel heb ik het pad (met veel hardlopers en wandelaars) verlaten op zoek naar bronsttaferelen van het damwild. Lekker struinen door de duinen. Een gebied met veel hoogteverschillen. Op zich niet verwonderlijk voor duinen. Ook de begroeiing is niet mis te verstaan. Al klauterend en sluipend werk ik me al snel in het zweet. Gelukkig doe ik het niet voor niets. De spanning stijgt bij iedere duin die ik beklim. Zo geruisloos mogelijk speur ik het duinpannetje af. Duintje op, duintje af. Al snel sta ik oog in oog met enkele dambokken. Gebroederlijk naast elkaar. Bronst?



Kijken en bekeken worden

Na deze mooie damherten rustig te hebben bekeken, vervolgde een ieder zijn weg. Ook ik. Het gebied werd al ruiger en ruiger. Vele malen ving ik een glimp op van een wegschietend damhert. Wat zijn die beesten snel en wat zijn die duinen irritant, want weg is ook echt weg. De hoefdieren kennen het gebied beter dan ik. Logisch.......en één troost, ik ken de weg in Ridderkerk beter :)

Dama dama

Bovenop een duintop heb ik mijn krukje uitgestald en heb heerlijk mijn boterham opgegeten. Genietend van het uitzicht. In de verte veel damherten gezien tijdens de maaltijd. Ik had er wel uren kunnen blijven zitten, zeker met dat mooie weer. Toch weer op pad.

Hoezo genieten?

Nu in een deel waar eigenlijk geen doorkomen aan was. Buiten het feit dat de duinen hoger en hoger werden, werd ook de begroeiing dichter en dichter. Ook de doornen waren vrij scherp (getuige mijn armen). De inspanningen werden wel beloond, want ik was getuige van het knörren van een damhert. Yes!!!! Voor het eerst van mijn leven nu ook het bronstgeluid van een damhert mogen horen. Hoewel dit vele malen minder spectaculair is dan die van het edelhert toch een hele belevenis. Zeker omdat het geluid bij het beklimmen van een duinpan steeds dichterbij komt. Het lijkt op het zielig knorren van een zwijn en toch is het weer heel anders. In de ruigte stond daar de bok...... Geweldig. Al snel werd ik opgemerkt. Zonder al teveel haast koos hij het hazenpad.

Onherbergzaam gebied

Datzelfde hazenpad (een overduidelijke wissel) heb ik ook genomen. Hierdoor kwam ik zowaar bij een bronstkuil uit. Interessant om te zien.

Een heuse bronstkuil

Toen was ik door het gestruin en geklauterd mijn orientatie even kwijt. En zoals iedere keer in de AWD was ik verdwaald. De ruimten werden kleiner en kleiner. Gelukkig had ik nog ruim de tijd eer het donker werd. Ik probeerde op mijn gps telefoon het juiste pad te vinden....helaas, geen bereik. Wat nu? De ervaring heeft mij geleerd dat het echt veel moeite kost om de juiste richting op te gaan. Gelukkig scheen de zon uitbundig zodat ik met wat logisch nadenken een vaste richting koos. Ook mijn kompas wees me de juiste weg niet!! Eigenlijk had ik er wel lol in, daar het mij voor de vierde keer overkomt. Dit is het nadeel als je van de paden af mag. Toch bleef ik genieten, want de aantallen liepen hierdoor gestaag op. Geen fotowaardige beelden, maar toch. Soms bewust mijn toestel gelaten voor wat het was om even te genieten van de damherten. Opvallend genoeg geen overig grofwild zoals het ree of een vos.

Roedeltje damherten in de schaduw

Eindelijk.......na een uur!!! niet geweten te hebben waar ik was zag ik een bekend pad. Vermoeid en enigzins opgelucht ben ik verder gegaan. In een open stuk lag nog een roedeltje in de schaduw van een boom. Stap voor stap dichterbij om enkele beelden te maken. Je merkt dat deze dieren wel mensen gewend zijn in hun leefgebied, want ze lieten mij zeer dicht naderen en daardoor kon ik ze mooi aanspreken. Best mooi om deze dieren te observeren. Hele duidelijke verschillen met de edelherten, met name het pluisje onder hun buik is zeer kenmerkend en niet te vergeten de lange staart. Bij dit roedeltje liepen ook enkele jonge spitsers en een damhert met een open gewei (ook jong waarschijnlijk)

Die vent met die hoed komt wel erg dichtbij........

Ook nog een springer kunnen vastleggen. Heel soepeltjes wordt de hindernis genomen. Al met al een mooie dag gehad, met spanning, rust, bronst, natuur en zon. En niet te vergeten de herten.

Op zoek naar een veiliger heenkomen....

Voor u gelezen

Edelhert ontdekt Achterhoek en Twente
http://www.refdag.nl/achtergrond/groen/edelhert_ontdekt_achterhoek_en_twente_1_507624

08-10-2010 16:59
Reformatorisch Dagblad / Gerco Verdouw

Het edelhert in Oost-Nederland rukt op. Vanuit Duitsland. Geen probleem, schrijft Bas Worm van Vereniging het Edelhert in Zoogdier, het populairwetenschappelijke tijdschrift van de Zoogdiervereniging.

Op dit moment zijn de Veluwe en de Oostvaardersplassen de enige twee officiële leefgebieden voor edelherten in Nederland. Op de Veluwe leven in het voorjaar, voordat de kalfjes geboren worden, circa 2300 edelherten. In de Oostvaardersplassen leven bijna evenveel edelherten, ruim 2000, maar op een veel kleinere oppervlakte.

De dichtheid in de Oostvaardersplassen bedraagt circa een hert per hectare land; op de Veluwe is dat er een per 25 hectare. Buiten deze gebieden zijn in principe geen edelherten toegestaan.

Nu de dieren met enige regelmaat in Twente en de Achterhoek worden gesignaleerd, is de vraag wat de provincies gaan doen: laten afschieten of gedogen. Vereniging het Edelhert en de Zoogdiervereniging vinden in elk geval dat het zogenaamde nulstandbeleid in bepaalde gebieden losgelaten moet worden. Volgens Worm zijn bijvoorbeeld het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug en de Vechtdalbossen rond Ommen goede potentiële leefgebieden die niet erg schadegevoelig en verkeersonveilig zijn.

De bronst voorbij?

Een snelle oversteker ......

Afgelopen weekeind weer heerlijk genoten van ons eigen optrekje op de Veluwe. Verschillende malen erop uit geweest om van de natuur te genieten. Genieten is niet moeilijk op de Veluwe . De boslucht , de kans op wild, de paddestoelen , de natuur. Samen met Peter enkele plaatsen afgegaan. Daar waar het een week eerder nog goed was. Helaas , we moesten ons nu tevreden stellen met hier en daar een slappe burl. Terug naar het huisje om een beetje te slapen. Om vijf uur keren we terug. Slechts drie uur later!

De ochtendtocht eigenlijk hetzelfde laken en pak . Hier en daar wat activiteit , maar om te zeggen geweldig? Nee! Helaas. Toch mogen we niet ontevreden zijn. We hebben wel weer wat gezien. In de schemering weliswaar .

in de verte een bronstroedeltje ........ telelens?

Tijdens een rondje wild zagen we een mooi roedeltje in de verte staan. Leuk om Anja eens wat echt wild te laten zien. Verder dwong het weer ons al snel terug te gaan. Toch kon ik het niet laten. Toen de dames verzonken waren in een boek, heb ik nogmaals mijn biezen gepakt, en nog een rondje gemaakt. Troosteloos.....geen burl, oftwel niet hoorbaar door de mindere weersomstandigheden. Vlak bij 'huis'in de bocht schenen mijn koplampen over een weiland. Vele ogen lischtten op in het licht. Even stil blijven staan om het gade te slaan. De herten hadden er blijkbaar geen last van. Ze bleven rustig staan. Tevens schoven op de voorgrond drie lage dieren door de lichtbundel. Helaas kon ik niet zien of het vossen waren of dassen.

Hoezo , daginstand

Zondag tijdens een wandeling rondom het park weer ruim twintig herten gezien. Op klaarlichte dag. Enkele hinden schrokken van mij en schoten pardoes de weg over, vlak voor de neus van enkele fietsers. Op mijn knietjes tegen een boom kon ik genieten van een roedeltje kaalwild met enkele spitsers en een oudere bok.

Samenvatting wildtochten afgelopen weekeind