Zwijnenradar

Hier weer eens een bericht op mijn blog. In de vakantieperiode heb ik zeeën van tijd om op pad te gaan. Dat doe ik dan ook met plezier. Veel morgens en avonden ben ik al dan niet met gasten op pad gegaan om het grove wild te aanschouwen. Erg ver hoef ik niet te gaan, want inmiddels ben ik dusdanig bevoorrecht om aan de bosrand te wonen met de herten en vossen letterlijk op steenworp afstand. Wat een genot. Vele malen zie ik tijden het uitlaten van de hond wild. Genieten met een hoofdletter.
Om nu te zeggen dat de wildervaringen adembenemend zijn is wat overdreven. Zeker op de dagen dat veel toeristen op zoek gaan naar de grote viervoeters, trekt het wild vroeg (of laat) weg. Neemt niet weg dat ik toch mooie dingen gezien en beleefd heb. In de achterliggende weken ben ik ook weer vrij druk geweest met wildpresentaties. Via kerk, vakantieadressen en kampen mag ik regelmatig optreden om mensen enthousiast te maken voor wild. Ook in de komende bronst staan weer enkele excursies gepland. Erg leuk om ook op deze manier bezig te zijn met je hobby.

Een belevenis.
Het gebeurt nogal eens dat we bezoek krijgen van familie of vrienden met kinderen. Na de koffie is het steevast de vraag: gaan we wildkijken? Mijn tegenvraag is dan: wat wil je zien? Herten of zwijnen. Vorige week was het antwoord: zwijnen. Wij in de auto gestapt om zwijnen te kijken bij Niersen. Niet moeilijk, want daar lopen ze iedere avond. Via een prachtige route bereiken we tegen de schemering de place to be. Veel vakantiegangers (60/70?) staan te wachten op het 'wild'. Tja, de echte liefhebbers denken er anders over, maar het zijn in ieder geval zwijnen. Al snel zien we de eerste zwijnen uit de dekking treden. Ze doen zich tegoed aan het vele mais wat gevoerd wordt. Aan de zijlijn staat een faunabeheerder het tafereel te filmen. Kinderen lopen dwars door de schrokkende zwijnen. Enfin, net als de andere avonden verwacht ik er nog veel meer. Ik pak opzichtig mijn telefoon en dan begint het spel. Ik zeg tegen mijn gasten: 'Even op zwijnenradar kijken of er nog meer zwijnen aankomen'.  'Ja, hier is die berk, dan moet daar die dikke beuk staan. Ja, hier staan we goed. Even kijken of er wat te zien is in de omgeving.' In mijn ooghoeken zie ik enkele mensen hun oren spitsen.......elkaar aanstotend en mijn kant op knikken. Nogmaals laat ik de term 'zwijnenradar' vallen en zeg wijzend op mijn scherm tegen mijn (van tevoren ingelichte:)) gasten: 'Kijk eens, er komen er nog aardig wat aan'. Ze bevestigen dat enthousiast. Nog geen twintig seconden later komt er STOMTOEVALLIG een rotte zwijnen uit de richting die ik aanwees. Verbazing, bewondering en ongeloof werd al snel omgezet in het genieten van het Veluws 'wild'.


'Zwijnenradar'

Die mensen geloofden echt dat ik op mijn telefoon de zwijnen kon traceren. Even later hoorde ik de mensen praten over chips en magnetische straling. Het was een groot raadsel hoe ik dat toch kon weten. Vanbinnen bulderde ik van de lach, maar liet deze mensen lekker in hun waan.

Een prachtige ree bij het Tonnetjesdel