Herfst in het bos

Achterliggende week weer heerlijk mogen genieten van ons optrekje op de Veluwe. Met niet al te hoge verwachtingen aangaande het wild ging ik toch met enige regelmaat op pad. Ik dacht dat de bronst voorbij was. Ik dacht dat de roedels minder actief werden. Ik dacht even weinig te gaan zien als de herfstvakantie vorig jaar. Nou, ik moet maar niet teveel denken want.......

Zaterdagavond: in onze tuin even luisteren of er nog iets waar te nemen is van de nabronst. Vrij koud, dus gunstige omstandigheden. Her en der een zwakke burl. Dus toch nog...... Na hier even van genoten te hebben de bronst gelaten voor wat het was.

Zondagavond: na de koffie weer even geluisterd. Nu zeer dichtbij en zeer actief geburl. Vrouw en logé uit het huisje gehaald om ook even te luisteren. Dit was zo dichtbij dat het ons, beter gezegd mij, uitnodigde om een wandelingetje te maken. Dat wandelingetje leidde ons naar een zeer bekende en favoriete plek. Best leuk in het donker. In het mais stonden enkele heren hun kelen schor te 'schreeuwen'. Het was hun waarschijnlijk te doen om de laatste hinden. We stonden even te luisteren naar dit altijd imponerende geluid, of we hoorden op een geringe afstand de geweien tegen elkaar kletteren. Leuk dat mijn vrouw dit nu ook een keer duidelijk gehoord heeft. Voldaan naar bed, om de volgende morgen vroeg uit de veren te gaan.




Doodvermoeide bok: afgebronst

 

Maandagmorgen 6.15 uur gaat de wekker. Met enige tegenzin stap ik mijn warme bed uit. Buiten is alles stijf bevroren. Na een lekkere bak koffie op de fiets: alleen. In het pikdonkere bos (openbaar toegankelijk) fiets ik al speurend en spiedend als ik opgeschrikt word door een hevig geritsel. Een vijftal edelherten steekt op vijftien meter voor mij over: dankjewel. Na een kwartier op de fiets gezeten te hebben begin ik mezelf wel erg zielig en tegelijk dom te vinden vanwege de kou. Het is geweldig mooi in het bos met rijp aan bomen en gras, maar het is een marteling voor mijn onbeschermde handen. Bbrrrrr, wat was het koud. Gelukkig werd ik al snel warm toen ik aan een veldje zat waar een grote bok stond te burlen. Vreemd genoeg, geen hinden in de omgeving. Toen het lichter werd zag ik dat de bok zeer vermoeid was. Hij liep mank, rustte na tien pasjes uit en hield een schijngevecht. Al burlend. Hele mooie videobeelden kunnen maken. Toen ik wat verder fietste stond in een weiland met koeien een middelgroot roedel kaalwild. In de dekking stond het plaatshert te burlen. Prachtig. Zeker toen dit hert een hinde ging drijven. Al burlend ging hij met een sneltreinvaart de hinde achterna. Dit schouwspel werd gadegeslagen door een roedel hinden van ongeveer 25 stuks en Pieter. De combinatie van zon, kou en bronst is iets wat niet te beschrijven is. Ook hiervan heb ik prachtige videobeelden. Met mijn fotocamera ben ik nog nog niet vaardig genoeg om er al goede foto's mee te maken. Toch enkele beelden toegevoegd. Alsof ik deze morgen nog niet genoeg had genoten ontmoette ik een weiland verder eveneens een middelgroot roedel met een fraaie bok. Ook hiervan genoten. Mijn vakantieweek kon niet meer stuk.



Verder iedere avond en morgen op pad geweest. Weder en onweder getrotseerd, enkele mooie videobeelden gemaakt en tevens verwerkt in onze nieuwe DVD. De bronst was na maandag echt voorbij. Later deze week alweer roedels gezien met meerdere (oude) bokken.




Drijven met en van een hinde

 

Ook ben ik getuige geweest van het kneuzen van mais. Een geliefde zomerverblijfplaats voor het wild. Zelfs tijdens het kneuzen blijven de herten er tot het laatste moment in. Dit weten ook de faunabeheerders, want tijdens de oogst zaten er twee jagers klaar met hun dubbelloopsgeweer. Geen afschot gezien, wel gehoord.



Roedel in de vorst



Vanmorgen een mooie afsluitende tocht gemaakt met Leonard van http://www.wildervaringen.blogspot.com/
Tijdens het struinen door de bossen toch weer enkele nieuwe plaatsen aangedaan, waar ik zeker terug zal komen. Heerlijk, heerlijk en nog eens heerlijk, wat heb ik weer genoten!!