Vanmorgen om 5.15 uur weer op de tweewieler gestapt om het nu nog levende wild te bezoeken. Een koor van vogels deden mij mijn bed snel vergeten. Wat blijft de natuur tot aantrekkelijk. Een lichte nevel hing over de weitjes. Een flauw zonnetje probeerde door te breken. Her en der ontmoet ik een paar laveiende hinden. Ook enkele alleengaande. Wellicht een voorbereiding om het kalf te zetten?
Ik had net op twitter @grofwild gemeld dat het uitsluitend kaalwild was wat zich aandiende. Niet erg, want ook deze dieren zijn edel en prachtig. Toch blijven de herten het meest fascinerend. Zeker in de bast. Nu, ik werd getrakteerd op een drietal stevige mannen. Mijn positie was dusdanig goed dat ik ze in alle rust kon aanspreken. Ruim een half uur heb ik genoten van deze nietsvermoedende herten. Zonder verstoring trokken ze rustig de dekking in. Ik ben weer een tevreden mens en op deze manier krijg je nooit spijt van het (te) vroege opstaan.
1 opmerking:
Leuk Piet,
Nu van de andere kant? Nog effe en ze leven niet meer... :-(
Een reactie posten