Bronst 2014

De herfst doet zijn intrede op de Veluwe. Langzaam maar zeker beginnen de bomen de herfsttinten aan te nemen. De avonden worden langer en de nachten kouder. Er ligt een prachtige nazomer achter ons met doorgaans hoge temperaturen. De bronst van de edelherten was vroeg dit jaar. Uitgerekend op het moment dat ik voor het eerst vanuit mijn nieuwe woning de bronst mee mocht maken. Heel letterlijk soms. Meer dan eens werd ik (en mijn vrouw) wakker door de burlende edelherten. Doorgaans was het spektakel te beleven aan de voorkant van ons huis op de zogenoemde arena. Maar met een zekere regelmaat werd het indringende geluid van de geliefde viervoeter ook waargenomen van de heikant van ons huis. De mais verschaft een prima dekking. Het tussen de bronst wonen is een zeer groot voorrecht. Binnen een halve minuut stond ik op vrijwel de beste bronstplek van de vrije wildbaan. Meerdere edelherten begeven zich naar de arena om daar de krachten te meten. Diverse malen getuige geweest van kletterende geweien. Wat een kracht klinkt daarin door.

In deze bronsttijd heb ik GEEN foto's kunnen maken. Om twee redenen: erg vaak was het nevelig en erg vaak was ik druk met groepen. Onder de noemer 'grofwild' hebben aardig wat mensen mij weten te vinden om excursies cq. presentaties te geven. Vertellen over je passie en mensen enthousiasmeren over het edelwild ligt mij na aan het hart. In de achterliggende maand heb ik onder meer een natuurpresentatie gegeven op een vakantiegroep, schoolkamp, bejaardenhuis en een avond voor een goed doel (met 200 personen). Daarnaast vier personeelsuitjes met BBQ, huifkartocht en bronst luisteren. Erg leuk, maar wel intensief.

Eén van de groep mocht van erg veel geluk spreken. Dat heb je ook wel nodig als het gaat om wildbeleving! Tijdens de BBQ op het erf van een bevriende boer (midden in het bronstgebied) kwam de jachtopzichter het erf op rijden. Hij was van tevoren door mij op de hoogte gesteld dat ik met een groep in de omgeving was. Hij sprak mij aan met de boodschap dat er een bronstroedel uittrad op 150 meter vanaf de plek waar wij waren. Ondanks dat de zon onder was kregen wij permissie om deze 150 meter te overbruggen en daarna direct terug te gaan. We mochten getuige zijn van een prachtig bronsttafereel, waar een zware bok zijn hindes bijeen dreef, terwijl een jonger hert probeerde indruk te maken op enkele hinden. Het burlen van het plaatshert was (helaas) genoeg om het bijhert te verdrijven. Geweldig om dit te kunnen laten zien aan de groep. We zijn de opzichter dan ookzeer dankbaar!! Maar het geluk kon niet op. Met een goed gevulde maag bezochten we nog enkele bronstplekken. Temidden van twintig andere luisteraars genoten we van de bronst op 100 meter van ons vandaan. Opeens klonk in de bosrand waar wij stonden op korte afstand geritsel. In de eerste instantie dacht ik aan zwijnen, maar plots klonk vanuit het bos een aantal maal een flinke burl. En nog één en nog één. Zo gigantisch dichtbij. Een zeldzaamheid! Wat een topavond had deze groep. Zo zie je maar: om dingen te beleven moet je er gewoon ZIJN!

Verder hebben we traditioneel weer een gezellige bronstnacht achter de rug. Werkelijk op het hoogtepunt van de bronst. Heerlijk genoten en dankzij een nachtkijker hebben we ook nog aardig wat herten kunnen zien. Geen sensatie meegemaakt met politie of boswachters deze keer.

Personeelsuitje op een schitterende locatie